Begin 2018 zijn onze gewaardeerde collega’s van VoetbalRotterdam gestart met een nieuwe rubriek:

Scheidsrechter zijn is leuk.

Doel hierachter is, dat scheidsrechters en hun assistenten zich aan u voorstellen om een beeld van hen te krijgen, waardoor u ze misschien meer gaat waarderen.
Ik heb afgelopen zaterdag een wedstrijd bezocht, waar ik de scheids van dienst zonder enige achtergrondinformatie enorm ben gaan respecteren!

Het begon allemaal zo lekker om 12.00 op het Schelpenpad in Hellevoetsluis. De wedstrijd FC Vlotbrug 3 – VV Rockanje 2.
Het zonnetje was net doorgebroken, er was vrij weinig wind aan de kant waar ik toen stond en de supporters stonden er klaar voor.

De spelers hebben door de ambiance veel zin gekregen in de wedstrijd en dartelen net niet als losgelaten paaslammetjes door het veld. De arbiter geeft het goede voorbeeld en loopt zijn diagonalen als volleerd prof en eerlijk is eerlijk, hij kan het allemaal net niet belopen. Echter lijkt hij net bij Specsavers te zijn geweest, want al zijn beslissingen op afstand lijken juist en vooral in diverse gevallen van vermeend gevaarlijk spel zit hij tot verbazing van de spelers goed.

Het lijkt een gemakkelijke middag voor de jonge arbiter te worden. Spelers corrigeren elkaar wanneer men meent de scheids aan te schreeuwen en het hou je mond, gewoon voetballuh…klinkt veelvuldig. De ploegen gunnen elkaar iets en zelfs de waterzak ( gevuld met bier) wordt uitgeleend als Vlotbrug er geen heeft. De man in het groen is correct en praat met de spelers op een natuurlijke wijze en heeft alles in de hand.

VV Rockanje 2 maakt de meer uitgeslapen indruk en komt snel op 0-2. De geel-zwarten kwamen beter in de wedstrijd en leken beter gewend aan de penetrante friteslucht van de patatfabriek aan de achterkant van het terrein en nee dan bedoel ik niet de nieuwe kantine. FC Vlotbrug 3 maakt eigenlijk wel verdiend de 1-2.

De wedstrijd werd harder en ietwat onsportiever waardoor de arbiter het zwaarder kreeg en meer moest praten dan fluiten. Onze hoofdpersoon van vandaag werd geassisteerd door vlaggenisten van beide clubs die fantastische beslissingen afwisselden met dwalende waardoor de hoofdverantwoordelijke steeds meer onder druk kwam te staan.

De trainer van Rockanje, lange sluike haren, een echte trainersjas en Puma sneakers eronder, zag met lede ogen aan hoe Vlotbrug meer en meer in de wedstrijd kwam. De ontbrekende technische staf van Vlotbrug (twee spelers in dug out, die sprekend op elkaar leken) zag dat de gelijkmaker in de lucht hing. Deze viel dan ook en Rockanje was echt van slag.

Na een harde overtreding van Rockanje vloog de vlam in de pan en grepen het slachtoffer van de overtreding en een medespeler van de overtreder elkaar, waarbij de man in het oranje zwart de Vlotbrug speler bij de keel greep. Onze scheidsrechter gaf geel aan de FC Vlotbrug speler en rood aan de Rockanje speler. Deze kon totaal niet omgaan met de situatie en wenste de familie van de scheids geen gezellige paasdagen waardoor de scheids genoodzaakt was om nogmaals rood te geven aan dezelfde speler vanwege belediging. Vervolgens mocht hij de kaart nog eens daar steken waar het matige zonnetje die dag niet scheen en was het jammer dat de brave borst geen 3de rood in zijn borstzakje had.

Het was na die verwensingen volstrekt normaal geweest om van het veld te gaan en de wedstrijd te staken maar omwille van de overige 21 welwillende spelers liet de scheids zich niet uit het veld slaan en maakte hij parmantig en sportief de 93 minuten vol.

Ik kan me het volledig niet voorstellen maar deze scheids vindt het volgens mij echt leuk en verdient een bloemetje/ waardevolle vermelding in jullie (volgende) rubriek VoetbalRotterdam

P.S. laat ons even weten wie het was, want ere wie ere toekomt.

Dat Rockanje na de rode kaart juist weer sterker werd en Vlotbrug in de 92 ste minuut de 3-2 maakte is alleen voor de statistieken nog belangrijk