Peet's (Eredi) Visie van 11-12-2018

Het lijkt wel of FC Dordrecht het zwaard van Damocles boven zich heeft hangen. Dit seizoen zullen de heren van de Krommedijk de gifbeker helemaal moeten leegdrinken. Het was weer niet best dit weekend. Uithuilen en opnieuw beginnen, er zit niets anders op. Als je de club zo ziet spelen kun je het je bijna niet voorstellen dat de Dordtenaren, weliswaar al weer een behoorlijk aantal jaren geleden, toch een paar perioden aardig meedraaide in de Eredivisie met spelers als bijvoorbeeld Harry van der Laan en Hans Kraay Jnr. Zullen de, met name jonge, supporters dit ooit nog gaan meemaken? Laten we het hopen...

Bijna een misser voor de heren uit Spangen, Rotterdam, maar Lars van Veldwijk laat met een zuivere hattrick (met een zuivere, een echte hattrick wordt bedoeld drie goals van één speler in één helft zonder tussenkomst van een tegengoal, dit voor de goede orde) de Sparta-‘Pieten’ (oude benaming voor de supporters van het mannelijk geslacht) uiteindelijk toch nog luid juichen.

Helaas een tegenvallende middag voor de ‘bewoners’ van Woudenstein in Kralingen, Rotterdam. Fris en attractief spelen of niet, tegen Ajax zal er vooral slimmer moeten worden gespeeld. Dat tactisch inzicht ontbrak ditmaal volledig. De heren moeten niet meer van dit soort middagen (of avonden) krijgen anders komt het ‘overnemen van de lantaarn’ (oude voetbalterminologie om de laatste positie in de Eredivisie mee te duiden) akelig dichtbij!

59ste minuut van Heracles, Feyenoord scoort! Nou, strikt genomen was het een eigen goal van Heracliet Blaswich maar de ingekopte bal van Nicolai Jorgensen had het werk voor pakweg 90 procent al gedaan toen Blaswich uit alle macht de bal nog voor de lijn wilde wegtikken maar ‘m juist het laatste zet in het doel gaf.

Wie verder daarvoor de hele eerste helft aanschouwde moest erkennen dat Feyenoord, zoals zo vaak dit seizoen, zoekende was. Dat onmisbare schakel Robin van Persie nu dus node werd gemist (niet meespelend vanwege een kuitblessure) werd daardoor zeer zichtbaar. Het was in de eerste 30, 35 minuten de lef en bravoure van de heren uit Almelo wat de boventoon voerde. Met af en toe leuke combinaties en zeker niet kansloze schoten (nou ja, schotjes) op doel was het in deze periode vooral Heracles wat de klok sloeg. Het was aan de soms slordige, onnauwkeurige afwerking te wijten dat het elftal van Duitse trainer Frank Wormuth niet op voorsprong kwam. En toen was daar die eigen goal. Of dat de ploeg een knauw gaf en de teugels onbedoeld liet vieren weet ik niet maar opeens kwam Feyenoord weer wat beter in hun spel.

Niet dat het opeens van leien dakje ging en de Rotterdammers van ‘Zuid’ bij toverslag droomvoetbal liet zien maar er sloop weer wat vuur in het spel van de Kuip-bewoners. Dit resulteerde in de 63ste minuut in één van die spaarzame goals buiten het eigen stadion van Jens Toornstra. Hoewel het daarna niet echt spannend meer werd was het opgelucht adem halen dat het elftal van Giovanni van Bronkhorst de volledige drie punten mee naar huis kon nemen.

Feyenoord moet de komende tijd echt beter gaan voetballen wil het de derde plek in 's lands hoogste betaald voetbal-divisie. Duimen maar!

22-10-2018 Peet's (Eredi) Visie: Hè,hè, deze week dan toch weer een volledig programma in het (semi-)betaald voetbal. Fijn!

KeukenKampioen-divisie

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: AZ had geen gelukkig weekend. Zowel het eerste (verlies tegen FC Utrecht) als Jong AZ konden in hun uitwedstrijden geen winst behalen. Dat betekende in het geval van Jong AZ redelijk goed nieuws voor FC Dordrecht. De ploeg die in de KeukenKampioen-divisie maar moeizaam kan winnen (3 keer pas) haalde in een wisselvallige wedstrijd toch nog 1 punt in hun stadionnetje aan de Krommedijk. Mourgos scoorde al in de 2de minuut het enige doelpunt in eigen huis. Het vervolg van de wedstrijd liet vooral twee ploegen zien die zoekende waren naar vorm. Tegen het einde snakten de ploegen naar het vrijdagse avondje uit op deze 19de oktober. En dat was goed te zien. Dat AZ in de 35ste minuut dankzij Druijf nog op gelijke hoogte kwam was vooral statistiek gezien voor de Alkmaarders belangrijk. Eindstand 1-1. Voor FC Dordrecht lijkt de reguliere competitie dit seizoen zo goed als uitzichtloos. Al met al voor de neutrale toeschouwer (zouden die er eigenlijk wel zijn in competitie-voetbal?) geen echt goede pot om te hebben aanschouwd.

Eveneens op vrijdag 19 oktober speelde Sparta zijn wedstrijd. Deze week moesten ze aantreden tegen de ploeg uit Kerkrade, Roda JC (voorheen Rapid). Het was voor alles een wedstrijd waarin de nummer twee van de Keukenkampioen-divisie (had ik die naam al genoemd?) kon laten zien of ze een terechte favoriet voor de titel zijn. Dat lukte maar mondjesmaat. Het werd vooral een pot waarin het spel op en neer golfde. Het ene moment leken de Limburgers de bovenliggende partij, even later waren de Rotterdammers weer meer op dreef. Uiteindelijk scoorde Lars Veldwijk in de 49ste minuut. Een mooi moment voor de in de privé-sfeer geplaagde speler (pasgeboren dochter in het ziekenhuis, inmiddels overigens weer gelukkig thuis) wat de Zuid-Afrikaan dan ook uitbundig vierde. Helaas zette de ploeg uit Spangen niet op dezelfde voet door. Het weer wegzakkende spel (van beide kanten, dat moet gezegd worden) had veel concentratieverlies tot gevolg. Daar profiteerde Roda logischerwijs van en Paulissen scoorde dan ook in de 77ste minuut. Hiermee was de wedstrijd wel gespeeld. Beide ploegen speelden de resterende minuten zeer behouden uit om vooral geen tegengoal te krijgen. Eindstand 1-1. Het is te hopen dat Sparta in de volgende wedstrijd, thuis op Het Kasteel, een beter resultaat behaald.

Eredivisie

Excelsior, ik kan het niet genoeg benadrukken, doet het gewoon hartstikke aardig in de Eredivisie. Het is misschien niet altijd goed wat de Kralingers laten zien, maar de passie en geestdrift spat er vanaf! Ook nu weer wist de ploeg op zaterdag 20 oktober, tegen Vitesse, een enerverende ‘match’ op de groene mat neer te zetten. Het liet de Arnhemmers duidelijk merken dat er in Rotterdam-oost niets te halen viel. Niettemin duurde het nog vrij lang voordat de ploeg van Adrie Poldervaart tot scoren kwam. Uiteindelijk was het ook een speler van Vitesse die voor de openingstreffer èn voorsprong van Excelsior zorgde! Clark werkte ongelukkig de bal in eigen doel terwijl hij de aanvallende actie van Fortes, uit een terecht verkregen vrije trap, wilde afstoppen. 1-0. Vervolgens kreeg Vitesse meer grip op de wedstrijd en bood het Excelsior meer tegenstand. Maar zie daar, in de 70ste minuut besliste Excelsior-speler Matheij met een niet eens zo heel hard schot op doel, voortkomend uit een corner 2-0 voor Excelsior. Ondanks de nog resterende 20 minuten gebeurde er niet echt veel meer….tot de 91ste minuut. Toen kreeg Vitesse een strafschop. Maar de net in het veld gekomen Allesandro Damen (doelman Stevens werd met rood van het veld gestuurd) keerde het schot van Vitesse-aanvaller Darfalou op werkelijk prachtige wijze. Hierna kwam de voorsprong van de bewoners van Woudenstein niet meer in gevaar en kon men uitbundig de winst gaan vieren.

Feyenoord liet sinds toch wel lange tijd bij vlagen weer eens echt goed spel zien. In de eigen Kuip was PEC uit Zwolle veruit de mindere. In de 18de minuut resulteerde dat in een schitterend afstandsschot van de tijdelijk teruggekeerde Jordie Clasie. 1-0. De van Southampton gehuurde speler kon sinds zijn terugkeer eindelijk weer eens laten zien waarom hij ooit voor het Nederlands elftal werd geselecteerd. Het leek in de eerste dertig minuten uit te gaan draaien op een ‘walk-over’ van de Zwollenaren maar in het laatste kwartier van de eerste helft gaven ze toch nog aardig tegengas. Nicolai Jorgensen was in het kampioensseizoen 2016-‘17 topscorer in de Eredivisie met 20 goals. Door zijn lange blessure kwam hij dit seizoen pas laat op gang maar in de wedstrijd van 21 oktober kon hij dan eindelijk weer eens een fraai doelpunt op zijn naam schrijven in de 44ste minuut 2-0. Hoewel hij zijn vorm van met name het kampioensseizoen nog niet terug heeft, geeft dit wel hoop voor de toekomst. Hierna leek, zoals helaas zo vaak, Feyenoord weer in te zakken. Het was dan ook aan het op het oog onzichtbare maar toch vaak slimme spel van Robin van Persie te danken dat de ploeg het overwicht behield. Dat zorgde weer voor fraaie openingen in het strafschopgebied van PEC met als gevolg dat de, dit seizoen, vaak als solist opererende en daarom regelmatig falende Steven Berghuis nu wel succesvol was in zijn acties. Dit bracht hem nu in de 73ste minuut een uitgelezen kans tot scoren welke hij prachtig benutte 3-0. PEC deed nog wel manmoedige pogingen om iets terug te doen maar het mocht niet baten. Zo bleven de volledige 3 punten in de Kuip. 

Al met al was het deze week dus iets van ‘2 om 2’ voor onze BV-regioclubs. Twee keer gelijk en twee keer winst. Volgende keer alle vier winnen? We gaan het zien!

19-09-2018 Peet's (Eredi) Visie: Ja ik weet ‘t, er was weer bekervoetbal, maar ik richt mij hier om het eenvoudig te houden maar gewoon op de reguliere competities.

FC Dordrecht was weer vol energie tegen FC Twente, maar had weer niet de volle concentratie om ook maar een enigszins acceptabel resultaat neer te zetten. Hier won kwaliteit (Twente) het duidelijk van kwantiteit (Dordrecht). Zien hoe het de volgende speelronde uitpakt. Met iets meer focus moet Dordrecht toch tot meer in staat zijn. Of zit de club gewoon simpelweg aan zijn plafond?

Sparta doet het wisselend in de KeukenKampioen-divisie. Leuke gespeelde, maar minder goed afgeronde wedstrijden en beter gedoseerde, tactisch slimmere potjes, wisselen elkaar om de haverklap af. Afgelopen weekend tegen FC Den Bosch lieten de Kasteelheren zich in ieder geval weer van hun beste kant zien. Met een solide 2-0 als resultaat. Op naar promotie zullen we maar zeggen. S-P-A-R-T-A naar voren!

Excelsior, ik schreef het hier eerder, is één van de meest fris spelende clubs in het betaalde voetbal. Dat willen de bewoners van Woudenstein ook graag zo houden. Juist hun eigen knusse stadionnetje is vaak de plek waar de Rotterdammers hun fijnste resultaten behalen. Uitspelend is dat vaak nog een ander verhaal. Dat bleek ook afgelopen zaterdag weer toen de Kralingers afreisden naar Tilburg voor de clash tegen Willem II. Het spel golfde op en neer met spannende momenten in beider strafschopgebieden. Uiteindelijk scoorde Excelsior twee lekkere goals. Maar helaas, Willem II even zoveel. 2-2 dus. De Rotterdammers spelen leuk voetbal maar als men hogerop de ranglijst wil, zal het elftal consistenter moeten worden. We gaan zien of het ze lukt.

Feyenoord maakt, naar het zich laat aanzien, een kwakkelend seizoen door. Mooie overwinningen worden afgewisseld met troosteloze gelijkspelletjes en blamerende verliespartijen. Wist de club twee seizoenen geleden (het kampioensseizoen) nog met duidelijke cijfers te winnen in Alkmaar, deze afgelopen zondag was AZ duidelijk meer op dreef en bood het bij vlagen zeer attractief spel. Feyenoord was duidelijk zichzelf niet. Het loopt eigenlijk al het hele seizoen te zoeken naar de goede vorm. Die werd ook zondag niet gevonden. De 1-0 van AZ in de 5de minuut was dan ook het logische gevolg. Dat Steven Berghuis in de 40ste nog het enigszins acceptabel maakte voor de voetballers van ‘Zuid’ was verder er één voor de statistieken,1-1. Toen was het klaar met de wedstrijd, want in de hele tweede helft was het niet echt meer om aan te zien en werd er vooral gesnakt naar het einde. Het was daarom ook heel raar dat Jens Toornstra na afloop verklaarde dat de selectie er nauwelijks op achteruit was gegaan ten opzichte van dat kampioensjaar 2016-2017. Iedereen kan logisch nadenken dat als je, na dat prachtige seizoen, zomaar vier absolute steunpilaren verliest (Kuyt gestopt, Karsdorp, Elia en Kongolo vertrokken naar elders) en je er, op Robin van Persie na uiteraard, nauwelijks gelijkwaardige spelers voor terugkrijgt, je natuurlijk aan kwaliteit inboet. Als dit werkelijk de gedachtegang wordt in de hoofden van de spelers, dan vrees ik dat het de komende tijd heel zwaar gaat worden voor de bewoners van dat mooie stadion aan de Maas.

05-09-2018 Peet's (Eredi) Visie: Wesley vs Hugo

Donderdag gaat Oranje vriendschappelijk aantreden tegen Peru. Daardoor dus geen competitie-voetbal komend weekend. Nou bestaan er misschien geen dwergstaatjes meer in het internationale voetbal maar normaal zou het Nederlands Elftal dit klusje moeten klaren. Maar de huidige selectie, onder leiding van Ronald Koeman, EK-winnaar in 1988, is zoals iedereen heeft kunnen aanschouwen nog helemaal niet van dermate klasse dat men dit zou kunnen afdoen als een koud kunstje.

Maar daar gaat het sinds gisteravond helemaal niet over. Het gaat natuurlijk over Wesley Sneijder die afscheid gaat nemen als international. De kleine voetballer uit Utrecht neemt afscheid met wat zijn 134(!)ste interland moet gaan worden, maar ontvangt daar niet unaniem lof voor. Natuurlijk wel van de zijde van de zichzelf fêterende voetbalwereld van trainers, coaches, voetballers en bestuursleden, maar niet, of in ieder geval veel minder, van het gezond-kritische deel der journalistiek dat over wereldsport nr. 1 (voetbal) schrijft. Gisteren was het Hugo Borst, in zijn column in het AD, die kanttekeningen durfde te plaatsen bij het meedoen van Sneijder in deze wedstrijd om des keizer’s baard. Of eigenlijk en vooral over het überhaupt selecteren van de oud-speler van Ajax en Inter Milaan. Was Sneijder nog wel fit genoeg, heeft hij genoeg spelritme en vooral hoe gemotiveerd is hij om in deze wedstrijd die, ik herhaal het nog eens, nergens om gaat, nog één keer zijn absolute kunnen te laten zien, zo vroeg Borst zich af. Gisteravond gaf de voetballer hier zelf zijn reactie op in het televisie-programma RTL Late Night. Die was, zacht uitgedrukt, er nogal één van duidelijk geëtaleerde ergernis en minachting. Waarom eigenlijk? Om een kritische mening die geuit mag worden? Raar. Ik bedoel, dat is toch gewoon een democratisch recht en de taak van de journalist? Volgzame, anderen nablatende makke schapen hebben we al genoeg in deze maatschappij. En vooral raar omdat Sneijder ook nog eens onverholen liet blijken dat hij het onbegrijpelijk vond dat het Algemeen Dagblad Borst überhaupt nog een platform bood om zijn schrijfsels te publiceren.

Het bevestigde mij eens te meer in mijn overtuiging dat heel veel in het buitenland spelende dikverdienende voetballers hun gevoel voor realiteit dan wel realisme zowat verloren zijn. Veel van deze spelers denken echt dat ze inmiddels zo onaantastbaar zijn geworden dat ze boven alle, soms ook echt terechte, kritiek verheven zijn. Natuurlijk stelt Borst vraagtekens bij een speler die zijn miljoenen de laatste tijd praktisch wandel-voetballend verdiend heeft in de totaal oninteressante competitie van Quatar waar men alleen maar naar toe gaat om de geldbuidel te vullen.

Voor de duidelijkheid, van mij mogen ze. Maar dan is het toch logisch dat men, in dit geval Hugo Borst, vragen stelt of het wel verantwoord is Sneijder in deze wedstrijd te laten optreden. Ik bedoel, de man heeft (tot nu toe dus) 133 interlands gespeeld waaronder een WK-finale. De man werd kampioen met Ajax, Real Madrid en Inter Milaan. Met laatstgenoemde club won hij ook nog, in 2010, de Champions League. Kortom, de man heeft een mooie, succesvolle carrière vol met dus grote en kleinere prijzen. Ook heeft hij in het nationale team wel degelijk een bepalende rol gespeeld waarin hij ook enkele prachtige doelpunten heeft gescoord. Dit alles verdiend dus wel zeker een mooi en waardig afscheid, maar waarom moet dat plaatsvinden tijdens een wedstrijd die dan wel niet om de prijzen gaat, maar wel enigszins waardevol kan zijn voor de bondscoach om te zien waar het team staat, technisch en tactisch gezien. Dus oké, geen wedstrijd van ‘’dood of de gladiolen” maar toch nuttig. Sneijder had juist, in al zijn uitgestraalde zelfvoldaanheid, ook kunnen kiezen voor een glorieuze ere-afscheidswedstrijd met al zijn beroemde voetbalvrienden waarbij de spotlights volledig op hem waren gericht. Maar natuurlijk wil hij zich presenteren als de echte team-speler, die voor het sportieve collectieve belang gaat. Of dit oprecht is, die discussie wil ik hier niet gaan voeren.

Maar van het ontbreken van een groot ego is de heer Sneijder niet bepaald gespeend. Niets mis mee, zolang je maar met je beide benen op de grond blijft staan. En juist dat gevoel voor aardsheid is wat veel voetballers van deze generatie lijken te ontberen. Ze vertonen eerder maar al te vaak volkomen misplaatst diva-gedrag. Kijk, Sneijder is een uitstekende voetballer (geweest?), maar hij mag natuurlijk nog niet de veters strikken van een Lionel Messi, Diego Maradonna of wijlen Johan Cruijf. En met name de laatst– en eerstgenoemde spelers blijven, dan wel bleven, ondanks hun welhaast onaards grote voetbalklasse en genialiteit zeer benaderbare en sympathieke individuen (Maradonna daarentegen gedraagt zich al jaren als een halve gare, een megalomane gek). Slotsom: Laat Sneijder eens uit die zelfverkozen ivoren toren afdalen en beseffen dat niet iedereen ‘m ten allen tijde naar de mond praat. Dat zal voor zijn ontwikkeling in het ‘complete mens-zijn’ (ik parafraseer hier even de ‘filosofie’ van die andere zichzelf wanende voetbalprofessor, Louis van Gaal) juist goed zijn. Ik wens éénieder die gaat kijken, voor de buis of in het stadion, een fijne voetbalavond. Hup Oranje!

29-08-2018 Peet's (Eredi) Visie: Het was bij tijd en wijle weer niet om aan te zien?!

Het voetbal van onze regioclubs in het betaald voetbal was afgelopen weekend weer niet van het allerhoogste niveau. Sterker nog, bij tijd en wijle was het bedroevend slecht!

Dit hier zo bout gesteld zal u nu heel logisch kunnen verleiden tot de gedachte ‘nou, dan ben je deze week zo klaar met je stukje’. Ik geef u daarin gevoelsmatig gelijk ware het niet dat het nu eenmaal mijn taak is om via deze weg toch enigszins uitgebreid mijn mening te geven.

Nu, laten wij dan maar beginnen. Als eerste is daar de vereniging uit Dordrecht, de plaatselijke FC. Zij moesten afgelopen vrijdag afreizen naar Amsterdam om te spelen tegen het tweede van Ajax. Wie is trouwens op het onzalige idee gekomen om 2de teams te laten meedoen in de eerste divisie, o nee, sorry KeukenKampioen-divisie! Enfin, ik zie de meerwaarde er niet van in. Ik begrijp het argument om ook deze teams ervaring op te laten doen om echte competitie te laten spelen maar ergens riekt het naar monopolisatie van de grotere clubs over de gehele linie van het betaald voetbal. Maar goed, die discussie is voor een andere keer. FC Dordrecht, toch al een van de minder kapitaalkrachtige clubs, zowel financieel als sportief, legde een hoop enthousiasme aan de dag maar kwam voetballend hopeloos tekort. Teveel spelers wilde uitblinken in solistische spielerei maar ging daardoor te vaak voor eigen succes zonder aan het teambelang te denken. Dit af en toe stuitend egoïsme resulteerde dat het team speelde als een kip zonder kop. Het duidelijk technisch en tactisch sterkere Ajax (2 dus,nogmaals voor de duidelijkheid) strafte dit genadeloos af door de totaal opengeslagen verdediging van Dordt binnen te dringen en zo legio scoringskansen te creëren. Dit resulteerde binnen ‘no time’in een zeer riante voorsprong van 5-0. De club van trainer Gerard de Nooijer (samen met broer Dennis voor altijd Spartaan). De twee hebben jarenlang in de jeugd en het eerste gespeeld van de club uit het Rotterdamse Spangen) wist uiteindelijk nog wel iets terug te doen. Eindstand 5-2. De club heeft met deze selectie nog een lange weg te gaan. Laten we hopen dat het geen doodlopende wordt. 

Dan Sparta. Het team dat sinds mensenheugenis ‘op’ het Kasteel speelt heeft de laatste jaren het zwaar te verduren. De wil om iets moois neer te zetten is er absoluut maar de club heeft ondanks de uitstekende jeugdopleiding al jaren een uiterst onevenwichtige selectie. Spelers met genoeg technische capaciteiten maar die vaak tactisch uiterst zwak zijn. Dat werd afgelopen vrijdag maar weer eens meer dan duidelijk. Het elftal legde tegen de ‘paling’-voetballers uit Volendam veel geestdrift en spelplezier aan de dag maar vergat het vaak toch aanwezige overwicht onvoldoende uit te buiten. Dat resulteerde in frivool maar vaak ook rommelig spel. Niettemin was het aan 't deze week uiterst zwakke FC Volendam te danken dat de talentvolle speler uit eigen jeugd, Halil Dervisoglu, in de 53ste minuut de verdiende 1-0 scoorde. Hoe jammer dat het elftal van trainer Henk Fraser (voormalig speler van de club) daarna de concentratie kwijt leek te zijn en onnodig balverlies leed. Dat leidde overigens nooit echt voor reëel gevaar. De Kasteel-bewoners pakte het nadien weer redelijk op en in 85ste minuut was het opnieuw Halil Dervisoglu die fraai scoorde en zo met de 2-0 de overwinning veilig stelde. Laten we hopen dat Sparta deze lijn voortzet en zo de weg bewandelt voor promotie naar de Eredivisie. Want eerlijk is eerlijk, daar zien we Sparta toch het liefst. Maar dan moet de club wel echt constanter gaan presteren. 

Excelsior heeft in mijn ogen de knapste prestatie geleverd van alle regio-clubs in het betaald voetbal. De club heeft ‘t, ondanks een uiterst beperkt budget, het nu al twee seizoenen achtereenvolgend volgehouden in de Eredivisie en dat met soms uiterst sprankelend spel. Tactisch niet altijd even sterk maar met voldoende individuele kwaliteiten om bij tijd en wijle behoorlijk goed te presteren. Zaterdag werd hiervan eens te meer het bewijs geleverd. In Breda, bij Noad Advendo Combinatie, kan het er altijd om spannen. Het Avondje NAC is beroemd en berucht. Menig elftal is niet bestand tegen het zeer luidruchtige, verbale, geweld van de zeer fanatieke aanhang van deze club waar gerenommeerde spelers als Ton Lokhoff en Pierre van Hooijdonk in het verleden hebben geschitterd. Maar de club uit Kralingen leek hier niet in het minst van onder de indruk en speelde lekker hun eigen spel. Dat resulteerde in het soort voetbal waar de rood-zwarten patent op lijken te hebben. Uiterst speels en onbekommerd en met veel flair maar soms de tactiek uit het oog verliezend. Niettemin werd door het frisse spel al snel gescoord door de oost-Rotterdammers. Ali Messaoud scoorde in de 15de minuut. Hierna golfde het spel op en neer met soms spannende momenten voor beider strafschopgebieden. Na het welverdiende kopje thee in de pauze ging Excelsior onverdroten verder, op zoek naar een ruimere voorsprong. Dat werd beloond in minuut 54, 9de na hervatting van de wedstrijd. De immer dartelende Jeffry Fortes scoorde met een simpel schuivertje (hoewel genoeg verdedigers om hem heen het ‘m absoluut moeilijker hadden kunnen en moeten maken) in de linkerhoek van het doel van goalie Karol Niemczycki. Hierna bleef het een enerverende pot maar kwam de ploeg van trainer Adrie Poldervaart nooit echt meer in gevaar. Eindstand 2-0. Excelsior blijft zo heel leuk meedraaien in de Eredivisie. Chapeau!

Dan eigenlijk de grootste teleurstelling van het afgelopen wedstrijd-weekend: Het immer instabiele spel van bekerhouder Feyenoord. De ploeg wist weliswaar te winnen van Heereveen in het Abe Lenstra-stadion met fraaie goals van Toornstra (die eindelijk weer eens buiten de Kuip scoorde!), van Persie, Ayoub en vooral Malacia, die hiermee zijn eerste doelpunt scoorde maar het kon het gebrek aan creativiteit en vernuft om de wedstrijd gecontroleerd uit te spelen niet verhullen. Eigenlijk is het ongelofelijk dat je de wedstrijd na een 4-0 voorsprong volledig uit handen geeft. Maar dat is precies wat er gebeurde bij de Rotterdammers van ‘Zuid’. Opeens wist Feyenoord niet meer hoe op te bouwen, openingen te creëren en, het belangrijkste in deze fase van de wedstrijd, hoe te verdedigen! Het elftal van trainer Giovanni van Bronkhorst leek te verzuipen in de plotselinge aanvalsgolven die Heereveen als donderslag bij heldere hemel over Feyenoord heen spoelden. In de 26ste minuut van de tweede helft scoorde Morten Thorsby dan ook de eerste goal voor de club van trainer Jan Olde Riekerink. Binnen de volgende 18 minuten stond er plots 3-4 op het scorenbord! Het is dat nieuwkomer Ayoub nog het 5de doelpunt voor Feyenoord op het scorebord bracht anders had het er nog gevaarlijk kunnen gaan uitzien in deze wedstrijd. Met een gelijkspel had de club van legendes als Coen Moulijn, Willem van Hanegem en Puck van Heel het echt nu al heel moeilijk gaan krijgen deze competitie. Gelukkig is dit op de valreep voorkomen in speelronde 3 van de Eredivisie (jaargang 63 alweer!) 2018/’19. Benieuwd naar wat er komend weekend weer gaat gebeuren!

16-08-2018 Peet's (Eredi) Visie; Hoe is het mogelijk?!

Hoe heeft ‘t zover kunnen komen? De regioclubs uit het betaalde voetbal presteren al jaren ver onder de maat. FC Dordrecht opereert alleen nog maar in de eerste divisie (nu weer, vanwege de hoofdsponsor, onder de volstrekt belachelijke en veel te lange naam KeukenKampioen-divisie). Sparta is sinds de eeuw (-en millennium)wisseling al drie keer uit de Eredivisie gedonderd. Schande! Diehard-supporters als schrijvers Hugo Borst en Jules Deelder spraken hier hun teleurstelling over uit. Later volgde hier bij eerstgenoemde berusting over. Vervolgens sprak hij zijn onvoorwaardelijke steun uit aan de Kasteelclub uit Spangen met een optimistische blik naar de toekomst.

Deelder, 18 jaar ouder en als zodanig als tiener nog getuige van Sparta’s laatste landskampioenschap in 1959, was er daarentegen even helemaal klaar mee. Ooit was de oudste profclub van Nederland een vereniging die steevast meedraaide in de hoogste regionen. Vanaf 1955 tot pakweg 1990 behoorde Sparta tot de top-5 van de Eredivisie aller tijden (de andere 4 waren PSV, het inmiddels ook gedegradeerde FC Twente, Ajax en Feyenoord). Hoe lang gaat het dit keer duren voordat ze terugkeren in de Eredivisie? En zal de club ooit nog een prijs(je) pakken?

Excelsior heeft zich afgelopen seizoen knap gehandhaafd in de hoogste klasse van het betaalde voetbal van ons land. Maar de club ‘van oud papier’, (zo voorzag namelijk de club uit Kralingen zich jarenlang van inkomsten) is te wisselvallig qua sportieve en financiële stabiele resultaten om structureel mee te draaien in de Eredivisie. Het is, denk ik, een kwestie van tijd voordat de club weer een terugval beleeft en opnieuw degradeert naar onze nationale eerste divisie. Met dus die belachelijke, niet aan de voetbalwereld, gerelateerde sponsornaam!

En dan Feyenoord. Mijn favoriete voetbalclub was ooit een nationale en zelfs internationale topclub. Die tijd is ‘long gone’. Sinds 1974(!) is de ‘Club van Zuid’ met ‘s lands mooiste stadion gelegen aan de Maas, definitief verworden tot een ‘tob’club. Met inbegrip van het seizoen 1973-’74, toen zij landskampioen werden en de Uefacup wonnen, is de club slechts 5(!) keer kampioen geworden. In 45 jaar. Vijf-en-veertig jaar! Ter vergelijking: tussen 1960 en dus 1974, slechts 14 jaar, waren dat er al zes! Ook werd toen 2 maal de dubbel gewonnen, respectievelijk in 1965 en 1969. Europees was Feyenoord toen ook stevig aan de weg aan het timmeren. In het seizoen 1961-’62 deed Feyenoord voor het eerst mee aan de Europacup voor landskampioenen. In het seizoen erna, de club was in 1962 opnieuw winnaar van de landstitel, werd de halve finale bereikt. Die heroïsche tweestrijd tegen cuphouder Benfica, is de geschiedenis ingegaan. De eerste Nederlandse club die dat presteerde. In 1970 won Feyenoord uiteindelijk zelfs de Europacup 1 en de Wereldbeker. Na de Uefacup in 1974 zou het tot 2002 duren voordat de Kuip-bewoners een Europese prijs wonnen. Opnieuw veroverde zij toen de Uefacup.

Is het nog te begrijpen dat het internationaal vrijwel ondoenlijk is geworden om voor Nederlandse clubs aan te haken (de behaalde Europa League-finaleplaats van Ajax in 2017 lijkt een uitzondering), nationaal bekeken is het tegenover de supporters natuurlijk niet te verantwoorden dat Feyenoord nauwelijks meer structureel meedoet om DE hoofdprijs, het landskampioenschap. Hoe heeft dit kunnen gebeuren bij en met een club met zo’n enorme aanhang (volgens velen de grootste van het land) en dito stadion? Het zakelijk-economische potentieel waar de club uit had kunnen putten, het gigantisch grote havengebied, is nooit daadwerkelijk gematerialiseerd. Als Feyenoord de juiste bewindvoerders hiervoor had gehad dan waren contacten in die branche veel gemakkelijker gelegd waardoor er een enorme boost had kunnen worden gegeven aan financiële sponsoring. Maar door wat voor reden dan ook is dat nooit echt gebeurd. Nu is men door slechte beleidsvoering afhankelijk geweest van een stel kapitaalkrachtige Feyenoord-gekken waarbij zich dan incidenteel een industrieel heeft gevoegd uit deze bedrijfstak (zoals bijvoorbeeld Havenbaron Willem van ’t Wout). Dat heeft er indirect weliswaar toe geleid dat er weer meer sportieve perspectieven zijn gecreëerd. Maar leidt dit nu wel een langere periode in van structureel succes? Wat als ‘de vrienden van Feyenoord’ vinden dat het nu wel genoeg is geweest en zich definitief terugtrekken? De club heeft al aangekondigd de door deze groep aangekochte aandelen te willen terugkopen. Dat kan nog een lang proces worden, want Feyenoord heeft simpelweg te weinig in kas om dat voor de volle honderd procent te realiseren. Het valt te bezien of de leiding van de club zich daarmee niet opnieuw in de vingers snijdt. We gaan het zien. Maar laten we in godsnaam hopen dat op sportief gebied de drie-en-half jaar onder Giovanni van Bronkhorst met daarin vijf gewonnen prijzen geen kortstondige succesperiode is geweest waarna weer een lange droogte ontstaat. In dit kader bezien is het daarom des te jammer dat Feyenoord het opnieuw niet is gelukt om de landstitel te prolongeren. 1962 is daarmee nog steeds het enige jaar dat dit is voorgekomen. De toekomst zal het uitwijzen.

De toekomst qua Europees voetbal is in ieder geval al zeer nabij. Gaat Feyenoord het lukken om na de zeperd van afgelopen week verder te gaan in de EL? We gaan het vanavond zien en meemaken.