Je legt vaak diepgewortelde emoties in je werk. Vind je het niet moeilijk om kwetsbaar over te komen? En ben je niet bang om hiermee geconfronteerd te worden? Ik doel in het bijzonder op het geschreven stuk op Facebook op 8 december 2015 met betrekking tot je vader?

 

Ik heb ooit een rubriek in het Algemeen Dagblad gelezen en die heette In De Spiegel. Hierin keken mensen in de spiegel en spraken ze open en eerlijk over zichzelf en over de dingen die hen aangrepen. Ik heb mezelf toen voorgenomen om ook altijd oprecht te zijn en te doen zoals ik ben. Ik begrijp dat niet iedereen dit altijd makkelijk vind, maar je kunt ook niet altijd iedereen pleasen. Het feit dat er fragmenten  van mij de hele wereld over gaan, laat zien dat er ook liefhebbers zijn ;-)

 

 Omdat het stuk op Facebook zo mooi is, wil ik dit graag met u delen:

 

 

Lieve papa,

Het is vandaag exact 30 jaar geleden dat jij overleed. Midden in de nacht van zondag op maandag stikte jij terwijl je net naast mama in bed was gekropen. Jij was 42, mama 38, je dochter en mijn zus Marjolein 12 en ik 15.

Terwijl ik met Marjolein aan het stoepranden was, is er begin van de avond al een arts bij je geweest. Omdat je van de bank was gevallen. Die arts stelde mama gerust door te zeggen dat je waarschijnlijk last had van evenwichtsstoornis. Alhoewel mama vaker ongerust was, leek ze dat te geloven.

We keken samen Studio Sport en ik ging naar bed omdat ik de volgende dag naar school moest. Hoe het verder ging die avond met jou weet ik niet. En zal ik ook nooit weten. Ik hoop dat je geen grote zorgen had, maar zeker weten doe ik dat niet. Mijn eerstvolgende herinnering is dat ik onze hond hoorde blaffen. Mama de deur van onze portiekwoning hoorde openen en ik haar zachtjes hoorde zeggen: 'Ik geloof dat u al te laat bent dokter.'

Het was middernacht, ik rende de gang in en ook Marjolein kwam snel haar kamer uit. Ze gilde. Mama belde jouw zus Adrie. Haar man Harmen en zij moeten in recordtijd vanuit Krimpen aan den IJssel naar ons huis in Rotterdam-Zuid zijn gereden. Die dokter bleef bij ons en gaf ons kalmeringstabletjes.

In mijn kleine kamer in onze benedenwoning zaten wij bij elkaar toen jij ons huis uit werd gedragen. Ik keek nog naar buiten toen jij werd weggereden. Volgens mij heeft jouw zus samen met mama jouw nette kleren in een vuilniszak gestopt omdat we vonden dat jij er netjes uit moest zien. Van het gesprek met de begrafenisondernemer weet ik niet zoveel meer. Ik denk dat ik er bij was toen we met hem aan onze ronde tafel bespraken hoe het in de komende dagen verder moest.

Blijkbaar hebben die kalmeringstabletjes hun werk gedaan want toen ik maandagmorgen wakker werd zat ons huis vol visite. Ik heb geslapen die nacht. Hoe lang weet ik niet. Volgens mij was onze huisarts er ook die maandagmorgen. Deze man vertelde dat jouw hersenfunctie, die jouw ademhaling regelde, als gevolg van een bloeding uit is gevallen. Deze huisarts leeft nog en respecteer ik zeer.

Van de dagen tussen jouw dood en jouw begrafenis aan de Charloisse Lagendijk herinner ik me nog een paar dingen. Je oma uit Zeeland, die door ons 'opoe' werd genoemd, kwam voor de eerste keer bij ons thuis. Je collega's van Kuehne en Nagel bezochten ons. En ik ging een paar dagen naar school, naar de Maarten Luther. Wandelend gingen we naar Zuidplein waar jij in de buurt lag opgebaard en op vrijdag stapte ik in een grote zwarte auto en reden we achter jou aan.

Na een erg sobere plechtigheid brachten we jou naar je graf en hield ik mijn eerste speech. Ook de kortste tot nu toe trouwens. 'Papa, bedankt voor alles', heb ik volgens mij geroepen. Daarna gingen we naar huis en begon 'het gewone leven.'

Ik wil je laten weten waarom ik je toen bedankte en nog steeds dankbaar ben. Omdat je me de liefde voor de sport bij bracht. Mij achterop de fiets meenam naar De Kuip en ook Woudestein en Het Kasteel met me bezocht. Als de marathon over de Dorpsweg kwam, keken we de start op tv en gingen we daarna snel kijken naar die atleten. Jij was immers ook gaan hardlopen. Op vrijdagavond gingen we naar de Panda's om ijshockey te kijken. En op zaterdag wel eens bij een honkbalwedstrijd . Op tv sloegen we geen Touretappe en schaatstoernooi over.

Jij bracht me de liefde voor sport bij. En stond op zaterdag langs de kant als ik bij CVV en DCL liet zien geen groot voetbaltalent te zijn. Bedankt ook voor de zorgeloze kampeervakanties in Luxemburg en Frankrijk. En voor mijn zus die we samen zagen korfballen bij Sperwers en wel eens mee ging naar De Kuip.

Over de jaren erna kan ik een boek schrijven. Misschien doe ik dat wel. Maar dat weet ik niet zeker. De havo maakte ik niet af en dat heb ik mezelf te lang kwalijk genomen. Nu zie ik in dat dat niet gek was. Dat het een wonder is dat ik uberhaupt elke dag trouw naar school wandelde. Marjolein heeft haar opleiding wel afgemaakt en heeft een mooie baan, een ondernemende man en twee heerlijke zoons. Ze is een mooie, zelfbewuste vrouw en ik zie haar snel weer. Wat zeg ik meer over mezelf tegen jou? Dat ik het zwaar heb gehad, heel zwaar. Dat ik erg onzeker was als puber en dat ik dat nog wel eens ben. Dat onze droom om samen de Tour de France te bezoeken nooit is uitgekomen, maar dat ik dat evenement wel van zeer nabij heb meegemaakt.Dat ik net als ieder mens dingen goed en fout heb gedaan in mijn leven. Dat ik heel, heel hard heb gewerkt om te zijn wie ik nu ben. Dat ik na de dood van mama elke dag aan je denk, met mama alles heb besproken en dat ik hoop dat jullie samen zijn. Of ik dat geloof? Ik weet het niet, maar als het zo is zeg mama dan dat ik ook heel veel van haar hou.

Weet ook dat ik op mijn twintigste na een 'Idols avant la lettre' begonnen ben bij Radio Rijnmond en jarenlang wedstrijden in het amateurvoetbal versloeg. Ik startte er als freelancer en werkte doordeweeks bij de gemeente Rotterdam. Zeven dagen in de week was ik aan de slag. Met plezier, passie en onzekerheden.

Ik ben in vaste dienst gekomen bij die regionale omroep en ben er zelfs kort chef sport geweest. Dat was toen de redacties van radio en tv samen gingen. Maar 'managen' is niets voor mij en bovendien moest ik die functie neerleggen tijdens een grote ontslagronde. Gelukkig mocht ik blijven als verslaggever en kwam ik er vanaf met 'uren inleveren' terwijl anderen hun baan verloren. Van alle dingen die ik doe is 'radio maken' het leukste. Op tv gaat het steeds beter en groei ik in mijn rol. Ik hoop dat ik nog jaren aan dit station verbonden blijf. In welke rol en vorm weet ik niet.

Nadat ik uren bij Rijnmond inleverde ben ik noodgedwongen meer tijd gaan stoppen in mijn toen net opgerichte eenmanszaak. Ook als ondernemer heb ik alle beginnersfouten gemaakt. Het waren 'dure cursussen' die me verder hebben gebracht. Veel verder zelfs.

Tenslotte: Ik weet niet hoe het met mij en de mensen die ik lief heb verder gaat. Zijn er sowieso mensen die dat zeker weten? Ik heb wel leren vertrouwen op mijn gevoel. En mijn gevoel zegt dat er dingen gaan veranderen en dat ik vooral goed op mezelf moet passen. Heb jij dat toen gedaan?

Vanavond (dinsdagavond) praat ik met Ruud van Os en Frank Vijg met een groep van ongeveer 40 mensen die onze programma's op radio, tv en internet volgen. En mensen die we via social media bereiken. Is het toeval dat we dat doen op de avond exact 30 jaar na jouw dood? Ik ben geneigd te zeggen van wel, maar weet het niet zeker. Sowieso kijk ik ernaar uit en praat ik graag over mijn vak.

Ik heb dit verhaal eerder dit jaar verteld op een basisschool. In Rotterdam-Zuid. Het was zo mooi en dankbaar om te doen en die jonge meiden en jongens te vertellen over mijn jeugd en mijn dromen. En ze te vragen naar hun dromen. Ik doe dat inmiddels ook met mijn eigen kinderen.

Ik ga proberen nog even te slapen. Ik heb een drukke en lange dag voor de boeg. Morgen (woensdag) pak ik mijn rust. Ik heb maanden geleden 'Dag van bezinning' in mijn agenda gezet. Ik ga wandelen, de wind voelen, De Kuip ruiken, mijn zus vasthouden en de mensen die ik lief heb koesteren. En mijn telefoon gaat uit.

En ik ga naar de Charloisse Lagendijk. Op zoek naar de plek waar we jou begraven hebben. Wat heb ik er een spijt van dat we geen familiegraf kochten.

Ik hou van je!

JD

PS Op de foto staan we bij de door Feyenoord in 1970 veroverde Europacup I. Was je trots op me? De namen van mijn kinderen en de mensen die zij en ik lief hebben, noem ik niet. Mijn prachtige dochter en zoon worden op school wel eens aangesproken op de dingen die ik doe. Dit verhaal wil ik ze een keer zelf vertellen. Als ze groot zijn misschien.

 

 

Daarentegen ben je ook vaak hard en recht voor z’n raap. Heeft dit ook wel eens vervelende gevolgen gehad?

Als in de vorige vraag. Ik ben graag oprecht en ja, dan kan ik wel eens hard zijn. Mijn omgeving en andere mensen kunnen mij dan wel eens corrigeren en/of hierop aanspreken. Sommige mensen kunnen ook wel eens heftig reageren! Tot op bepaalde hoogte vind ik dat het er allemaal bijhoort.

 

Welke affiniteit heb je met Voorne Putten?

Ik kwam best vaak bij VV Nieuwenhoorn en zat er niet alleen als presentator, maar ook als toeschouwer op de tribune. Ook bezocht ik VV Spijkenisse vaak. Toen ik ook het wielrennen ging verslaan, was ik bij diverse tourritten op het eiland aanwezig. Ik vind Voorne Putten fascinerend om zijn vele sportverenigingen en mooie voetbalclubs die er zijn.

 

Je bent een ontzettend veelzijdige man. Wat vind je nou het allerleukste om te doen?

Ik moet heel eerlijk zeggen dat het regelmatig veranderd. Ik vind natuurlijk het radioverslag van met name Feyenoord geweldig om te doen, maar ook het op de motor zitten bij de marathon van Rotterdam en daar dan verslag van doen (Jan Dirk zat 10 april jl. ook weer op de motor tijdens de Rotterdam Marathon). Zoals je waarschijnlijk weet, doe ik tegenwoordig ook 150 bedrijfspresentaties per jaar en vind ik het mooi om nieuwe dingen te bedenken en natuurlijk uit te voeren.

 

Wat zijn die nieuwe ideeën? Vertel hier eens wat over …

Ik ben nu een tijdje hoofdredacteur van Friends in Business. Met een oplage van 20.000 exemplaren is Friends in Business een  glossy magazine waar bedrijven zich in kunnen presenteren. Daarnaast heb ik nog zoveel meer ideeën voor mijn eigen bedrijf. Met mijn bedrijf, Jan Dirk Stouten, bieden wij onder meer dagvoorzitters aan. Dit zijn allemaal mensen met journalistieke ervaring, die kunnen zorgen voor een succesvolle bijeenkomst. Verder bieden we concepten aan die een netwerk kunnen vergroten, een project kunnen begeleiden of een sponsoravond kunnen organiseren, en hebben we gastsprekers die een boodschap kunnen uitdragen voor het personeel.

 

Heb je naast al deze werkzaamheden nog wel tijd voor een gezin, een sociaal leven en hobby’s?

Ik vind het prachtig om hard te werken en ik moet gewoon de juiste keuzes maken. Door de dingen die ik doe ben ik een gelukkig man en hoop ik dat de mensen om mij heen ook gelukkig zijn. Ik vind dat ik iets moois heb opgebouwd en mijn koers gevonden heb. Deze blijf ik, een tikje eigenzinnig, volgen! Ik vind hierdoor mijn werk ook min of meer mijn hobby en als ik dit zo mag zien is het geweldig, toch? Eén van mij andere hobby’s is tennis en met ietsje meer trainen zou ik hier ook nog best goed in kunnen worden. 

 

 

Toen kwam er op 1 april opeens het bericht dat je ging stoppen bij RTV Rijnmond !?

Iedereen dacht aan een grap, maar dit was echt niet zo. Wat is de reden?

Ik heb je verteld over al mijn ideeën en de juiste keuzes maken. Hoewel ik het onwijs ga missen, vind ik dat ik met mijn ideeën en mijn bedrijf aan de slag moet gaan. Ik heb in het verleden dingen vaak intuïtief gedaan en dat heeft ook goed uitgepakt. Ik ben toe aan een nieuwe uitdaging.

 

Je bent nu al regelmatig te zien bij Voetbal Inside en de Tafel van Kees. Liggen daar je ambities?

Je weet nooit wat dit brengt ;-) Nee, ik weet het echt niet. Ik vind het prachtig om deze programma’s te doen en zal er, hoop ik, best regelmatig te vinden zijn. Zolang ik het maar mag en kan blijven combineren.

Je krijgt waarschijnlijk ontzettend veel aanvragen om je in te zetten voor het goede doel,  vrijwilligerswerk en andere zaken. Hoe maak je hier onderscheid in?

Dat klopt. Ook hierin is het een kwestie van keuzes maken en prioriteiten stellen. Waar ik kan, zet ik me in. Ik vind het ook heel belangrijk. Zo was ik onlangs op een KIKA Benefiet Gala in Lekkerkerk en als ik dan zie wat ik voor die kinderen kan betekenen, doet mij dat goed. Een andere kant van het verhaal is, dat ik wel een Kuip vol aan bekerkaartjes had kunnen verkopen, als ik op alle verzoeken was ingegaan.

 

Wat is je absolute hoogtepunt in je carrière tot nu toe?

Het klinkt een beetje cliché, maar heel mijn carrière is tot nu toe een groot hoogtepunt. Wie mij op m’n twintigste had gezegd dat ik nu een eigen bedrijf zou hebben, (radio)verslag mag doen van de mooiste club van Nederland, op TV mijn mening mag geven over allerlei zaken, en dat deze dan ook nog gewaardeerd wordt, die had ik finaal voor gek verklaard! Ik zie het dan ook als een droom.

 

Even terug naar Feyenoord. Als het goed is, gaan ze op de 3^de plaats eindigen. Vind je dit terecht? De doelstelling is min of meer behaald?

Ik heb daar een dubbel gevoel bij. Het is natuurlijk geweldig dat we de beker hebben gewonnen, dat vooropgesteld. Dat moet eigenlijk alle andere gevoelens overklassen. Inderdaad, de derde plaats is mooi, maar ik zou zo graag weer eens zien dat we kampioen worden. Maar we gaan eerst genieten van de beker!

 

Vind jij dat daarvoor iets moet veranderen in beleid en zo ja, wat?

Anderen met mij hebben dit al vaker gezegd, maar ik denk inderdaad dat we ons met elkaar meer op WINNEN moeten richten en in het professionalisme verdere stappen moeten maken. Met de nieuwe complexen en het nieuwe stadion worden hier al stappen in de goede richting gemaakt.

 

Denk jij dat Tapia, Gustafson, Vejinovic en Van der Heijden alsnog gaan slagen en dat Vilhena en Kuijt blijven?

Ik vind dat heel lastig. We hebben nu toch al vaak gezien dat het heel moeilijk is om als uitblinker bij een andere club, net zo goed te spelen bij Feyenoord. Of dat nu met de zgn. Kuip-druk te maken heeft, is niet te peilen. Wel vind ik dat als de helft van de spelers die je binnenhaalt slaagt, je het goed doet. Dat gemiddelde moet hoger. Verder denk ik dat Vilhena Feyenoord verlaat en van Dirk denk en hoop ik dat hij blijft.

 

Wie vind jij op dit moment het grootste talent bij Feyenoord?

Dat zijn er twee en daar kan ik heel kort over zijn… Sven van Beek en Rick Karsdorp. Ze hebben in dit seizoen allebei een dip gehad, maar ik ben ervan overtuigd dat dit hen sterker heeft gemaakt. Het feit dat Rick kort geleden weer bij de selectie van Oranje zat, motiveert hem en maakt hem beter.

 

Je bent ook betrokken bij HET ALTERNATIEF VOOR HET EK, HET BUITENSPELFESTIVAL?

Dat klopt! In samenwerking met bureau RUW organiseren we dit op 8 en 9 juni op Woudestein (Stadion Excelsior, red.). Het EK start op 10 juni en omdat het Nederlands Elftal er niet bij is, wilden wij iets organiseren waarbij er toch iets van een volksfeest ontstaat en waar Oranje- en voetbalfans bij elkaar kunnen komen. We hebben in de kleedkamers bijvoorbeeld een trainingssessie van Hans Kraay jr., terwijl tegelijkertijd Kevin Blom een presentatie  doet in de kantine en Kees Jansma een “Tafel van Kees” doet in de bestuurskamer. Uiteraard hebben we ook bier en bitterballen!

 

Tijdens dit gesprek valt mij op dat je een soort van visionair bent;  een man met een missie?

Ik wil dolgraag mijn nieuwe ideeën uitwerken en ja, ik weet wat ik in de toekomst wil. Voor wat betreft mijn visie, denk ik dat de mediawereld verandert. We gaan van de traditionele kanalen veel meer naar de eigen kanalen, de “You Tubes” van deze tijd. We gaan vloggen en bloggen, en de huidige journalist wordt meer een multimediaredacteur.

 

Deze ‘multimediaredacteur’ vond het een eer om dit interview met je te mogen doen en wenst je alle succes in de toekomst.