Redacteur Jack Holten sprak afgelopen weekend twee uur met tafeltennisser Dustin Eier uit Hellevoetsluis (weekend) en Arnhem (door de week). Dustin speelt voor tafeltennisvereniging De Sprint uit Brielle én het Nederlandse Paralympisch Selectieteam Tafeltennis. Dustins lijfspreuk die sinds november 2018 op zijn rechter onderarm staat getatoeëerd: Per aspera ad astra (“de weg naar de sterren is niet zonder obstakels”). Dustins sportieve doel: deelname aan de Paralympische Spelen van Parijs in 2024.
Op 30 januari 1995 is Dustin in Rotterdam geboren. Op eenjarige leeftijd verhuisde de nu 24 jarige Dustin met zijn ouders naar de wijk De Struyten in Hellevoetsluis. Daar wonen zijn ouders nog steeds. Inmiddels is het gezin met een meisje/dochter/zus uitgebreid: Cheyenne (momenteel 20 jaar). Vader werkt als uitvoerder in de bouw; moeder is interieurverzorgster bij een Tandheelkundig Centrum.
Dustin heeft aangeboren spierdystrofie. Dustins lichaam maakt in mindere mate merosine aan (eiwit voor opbouw spiermassa). Daardoor heeft hij minder spierkracht en is sneller moe. Zoals de cardioloog tegen de jonge Dustin zei: “De samentrekking van je hart is minder enthousiast”. Dustin staat nog regelmatig onder controle bij de specialisten. Hij heeft de positieve variant van de spierdystrofie en de Rijndam Revalidatiearts heeft aangegeven dat Dustin er 80 jaar oud mee kan worden. Het advies was wel: sporten of actief bewegen.
Bij een sport gaan werd het devies. En dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Dustin werd lid van voetbalvereniging Nieuwenhoorn. In de jongste jaren was dat geen probleem en raakte hij steeds enthousiaster voor het voetbalspelletje. Maar eenmaal bij de E-tjes beland, werd het spel onbedoeld harder en lag Dustin met regelmaat na een duel voor de bal door minder spierkracht op de grond. Zijn ouders vonden dat sneu, hij verbeet de frustratie en de zoektocht naar een nieuwe sport was begonnen.
Al snel was er een alternatief. Op de camping werd regelmatig getafeltennist. En met vier tafeltennisverenigingen op het eiland Voorne Putten moest dat lukken om zich ergens aan te sluiten bij deze niet-contact sport. Dustin kwam zo op 16 jarige leeftijd bij ttv De Sprint terecht omdat deze vereniging een Jeugdafdeling had. In Brielle kreeg Dustin de beginselen van het tafeltennis aangeleerd door Rachid Ahmed en Martin Lankair. Met Nick Landman heeft Dustin na de jeugdtraining regelmatig extra trainingsuurtjes gemaakt om sterker te worden. Al snel was Dustin zo enthousiast voor tafeltennis dat hij binnen afzienbare tijd een tafeltennistafel in de achtertuin had staan. Hij tafeltenniste al vaak op school en dankzij gymleraar Hoek van het CSG Jacob van Liesveldt, stond er snel een oude schooltafeltennistafel na een spreekbeurt over Paratafeltennis in de achtertuin van het ouderlijk huis.
Dustin een paar jaar geleden op de foto met
zijn huisvrienden Pepper en Tommy.
De vierjarige Dustin ging naar de Rooms-Katholieke Basisschool De Steiger aan de Branding in Hellevoetsluis. Hij kon goed leren en ging als laatste De Steigerlichting naar CSG Jacob van Liesveldt (Basisschool De Steiger ging onder de naam De Sterrewacht verder onder een ander onderwijsconcept). Dustin ging naar de HAVO/VWO Tweetalige brugklas. Het tweede jaar stroomde hij door naar het VWO, alwaar hij door zijn gebrekkige kennis van de wiskunde in het 3e leerjaar afhaakte en overstapte naar de tweetalige HAVO-4. Dustin kreeg hier een enorme mentale terugslag van en zat een half jaar ziek thuis. Het zal niemand verbazen dat hij het 4e leerjaar over moest doen. Dat werd zijn redding. Hij kwam in een leuke groep en behaalde zijn HAVO diploma.
In die tijd ging het tafeltennissen een belangrijke rol in zijn leven spelen. Op maandag trainen bij Hellevoets Effect, op dinsdag bij De Sprint, op donderdag bij de NTTB Talentgroep bij ttv Zwolle (onder leiding van Gerard Dijkland) en op vrijdag bij de trainingsgroep Papendal in Arnhem.
Dustin besloot aan de Hogeschool Rotterdam een Biologische opleiding voor Medisch Laboratoriumonderzoek te volgen. Deze was echter niet te combineren met zijn sportambities en hij besloot na overleg de weg van Sportmarketing en Management in te gaan. Die studie was beter te combineren met zijn drukke tafeltennisagenda. Er openbaarde zich echter ook een angststoornis die hem belemmerde in zijn studie. Hij stopte ook met de opleiding en nam een paar maanden de tijd om zich te heroriënteren. Op zoek naar een nieuwe weg kwam hij bij de Haagse Hogeschool terecht voor de opleiding Voeding en Diëtetiek. Een deeltijdstudie op maandag. Daarnaast ging alle tijd naar tafeltennis. Uiteindelijk leverde ook deze studie niet het verlangde resultaat. Dustin nam professionele hulp in de arm en ging vrijwilligerswerk doen bij De Sprint. De angsten traden met name op bij de studie, niet bij de overige activiteiten in zijn leven. Hij besloot in te stappen in het Papendalprogramma van de Nederlandse Tafeltennisbond. Als Paratafeltennisser. De verhuizing naar Papendal was definitief. In het weekend gaat Dustin weer naar zijn ouders in Hellevoetsluis en speelt hij competitie bij De Sprint in Brielle.
Momenteel volgt Dustin de MBO-opleiding Allround Analist en zit in de examenperiode. Daarna volgt de stageperiode. Dustin: “Normaal duurt de stage een half jaar, maar in verband met de tafeltennisambities zal dat vermoedelijk opgerekt worden naar driekwart jaar. Na mijn afstudeeropdracht ben ik klaar met de opleiding en kan ik werk zoeken. Dat is kansrijk. De markt is goed, zeker als je de chemiekant opgaat. Al gebied de eerlijkheid te zeggen, dat dit niet mijn voorkeur heeft. Ik wil wel werken, maar eigenlijk ook wel kijken waar ik in mijn tafeltenniscarrière uitkom. Prestaties zijn daarbij essentieel. Ik moet stappen blijven maken om in Papendal te mogen blijven wonen en trainen. Ik verwacht dat ik na mijn studie mij fulltime ga richten op de sport. Ik kan gebruik maken van een Wajonguitkering. Ik heb dan wel sollicitatieplicht, maar dat is geen probleem. Op dit moment voorzie ik in mijn inkomen met een Studenten Wajonguitkering.”
Dustin ging met ttv De Sprint op een gegeven moment aan de jeugdcompetitie deelnemen. Twee jaar speelde hij in een groot jeugdteam zijn wedstrijdjes op 5e en 4e klasniveau (al zijn teamgenoten zijn inmiddels gestopt met tafeltennissen) en een jaar na het lidmaatschap bij De Sprint, sloot Dustin zich ook aan bij Hellevoets Effect uit Hellevoetsluis. Als 17 jarigen speelde hij tussen de senioren. De Hellevoetse vereniging had geen Jeugdafdeling en begeleide trainingsfaciliteiten, maar praktijkuren maken stond voorop.
Bij de senioren startte de 18 jarige Dustin voor ttv De Sprint in de 5e klasse van de NTTB afdeling West. Hij speelde samen met Mark van Ruiven, Norbert Govers en Daan van Geest. Het team werd direct kampioen en Dustin won 81% van zijn wedstrijden.
Dustin kwam ook in aanraking met de NOC*NSF Talentdag. Het Handboogschieten was geen succes (te weinig kracht), maar tafeltennis bleek wel een schot in de roos. Hij kreeg van talentbegeleider Gerard Dijkland het advies zich verder te ontwikkelen in de tafeltennissport en na een jaar weer naar de Talentdag te komen om zijn vorderingen te laten zien. Zo gezegd, zo gedaan. Een jaar later stond Dustin in Rotterdam bij de Talentdag en werden zijn mogelijkheden en enthousiasme beloond met een plaats in de NTTB talentgroep. Zo reisde Dustin vanaf dat moment samen met één van zijn ouders op zondag naar Zwolle en op vrijdag naar Papendal Arnhem. Binnen afzienbare tijd was Dustin nagenoeg dagelijks met tafeltennissport bezig.
Bij tafeltennisvereniging Hellevoets Effect stopte Dustin. Bij De Sprint ging hij fanatiek verder. In de 4e klasse speelde hij samen met Laura Visser, Daan van Geest, Norbert Govers en Mark van Ruiven in de afdelingscompetitie. Het team werd tweede (Dustin scoorde een winstpercentage van 56) en promoveerde naar de 3de klasse om vervolgens direct weer te degraderen (winstpercentage 29%). In het daarop volgende seizoen werd het team opnieuw kampioen. Dustin won 80% van zijn wedstrijden. De groei was ingezet (spelniveau). De trainingsuren begonnen de vruchten af te werpen. Op naar de 3e klasse!
Bitter was de teleurstelling. Een winstpercentage van 30% en direct gedegradeerd. Na opnieuw een kampioenschap in de vierde klasse (83%), kon het team het jaar daarop zich in de 3e klasse handhaven (71%). Daarna nog een seizoen gehandhaafd met hetzelfde team (78%).
Een ander 3e klasse team werd kampioen. Dat team, bestaande uit de spelers André Landman, Mike Landman en Erik Niggebrugge ging in de 2e klasse spelen. Dustin werd gevraagd zich bij dat team aan te sluiten. Natuurlijk reageerde hij hier positief op. Een heel jaar speelde Dustin op 2e klasse niveau en dat was echt wel wennen! Opnieuw een stap naar een hoger spelniveau. Dustin: “Dat vergt aanpassingstijd en ik bleef steken op een winstpercentage van 33% (redactie: waar velen een moord voor zouden doen J ). Hierna nog een seizoen in dit team gespeeld in de 3de klasse waar ik 81% speelde."
Om toch weer een stap te maken, sloot Dustin zich na dat jaar aan bij zijn huidige 1e klasseteam, bestaande uit Rachid Ahmed, Nick Landman, Aad de Sousa. Dustin: “De eerste competitie verbaasden we iedereen. Omdat Nick en Aad om diverse redenen vaak niet konden spelen, gingen Rachid en ik regelmatig met zijn tweeën een wedstrijd in. Je staat dan al met 0-3 achter voordat je een bal geslagen hebt. We bleven in de 1e klasse en ik behaalde een keurig winstpercentage van 62. De tweede competitie in dat team, speelde ik voor het eerst met een ander rubbersoort op mijn tafeltennisbatje: met zogenaamde noppen. Na overleg met mijn NTTB trainers, wilde ik mijn spel aanpassen om een positief effect te creëren. Ik wil door de noppen mijn tegenstanders storen en uit balans krijgen.”
Dustin: "Omdat we met sterkere teams ingedeeld waren en minder goed speelden, eindigden we op een degradatieplaats (5e). Bij de competitie inschrijving voor de najaarscompetitie 2018 had onze wedstrijdsecretaris bij de afdeling het verzoek ingediend om ons op basis van onze spelersranking toch in te delen bij de 1e klasse. Dat kon gehonoreerd worden en tot onze eigen verrassing werden we in die competitie kampioen! Aad haalde 44%, Rachid en Nick behaalden een winstpercentage van 83 resp. 79%, ik van 63. Daardoor speelden we dit voorjaar in de Hoofdklasse (hoogste afdelingsniveau)!!! We zijn echter kansloos gedegradeerd. Ook nu twee wedstrijden met twee spelers en ik heb echt tijd nodig gehad om me in te stellen op dit hogere niveau. Ik speelde eigenlijk helemaal niet slecht, speelde een aantal wedstrijden over de maximale vijf games en gaf de wedstrijd op ervaring uit handen. Uithuilen en opnieuw beginnen! In dit najaar weer in de 1e klasse en kampioen proberen te worden met een ongewijzigd team. Ik ga voor een winstpercentage van 75. Het zou mooi zijn als we in het voorjaar 2020 weer in de Hoofdklasse uitkomen.”
Is de kans aanwezig dat je binnenkort weer een nieuwe stap maakt en doorschuift naar team 1 van ttv De Sprint?
Dustin: “Nee, dat is voorlopig geen optie. Team 1 speelt Hoofdklasse en is een hecht vriendenteam. Sacha Ykema, Martijn Bekker, Martin Lankair en Demelsa Basie spelen samen. Dennis Blok is backup.”
Parallel aan dit traject, liep ook de uitnodiging van de Nederlandse Tafeltennisbond NTTB om aan te sluiten bij de Papendal/Arnhem trainingsgroep ParaTafeltennis. In een oude villa (Klein Warnsborn) is die trainingsgroep gehuisvest. Veel kleine (studenten)kamers, centrale keuken en centrale woonkamer.
Dustin hoefde er niet lang over na te denken toen hem dat aanbod gedaan werd en zit inmiddels als een van de oudere sporters al een aantal jaar door de week op Papendal/Arnhem (vanaf 2016). Er worden op Papendal tien tafeltennistrainingen per week aangeboden. ’s Ochtends is er training van 08.00 uur tot 10.00 uur; ’s middags van 16.00 uur tot 18.00 uur. Dustin woont gemiddeld zeven trainingen per week bij, omdat hij ook een MBO-opleiding Allround Analist volgt aan de Laboratoriumschool.
Vóór Dustin zaten op Klein Warnborn de huidige Nederlandse Para wereldtoppers Kelly van Zon, Jean Paul Montanus, Bas Hergelink en Max van Amerongen onder begeleiding van de bondstrainers/coaches Lumen Dekker en Johan Lieftink. Deze toppers verlieten inmiddels de trainingsaccommodatie, nieuwe spelers zijn daarvoor in de plaats gekomen: o.a. Sem Roelofs, Suzan Klomp, Gerald van Grunsven, Roy vd Burg en Devin Wassink.
Vijftig jeugdige sporters wonen op Papendal bij elkaar in Klein Warnborn en het Papendal Sporthotel: voornamelijk judo, rolstoelbasketbal en tafeltennis. Veel trainingsfaciliteiten en gezelligheid.
De intensieve sportloopbaan begint vruchten af te werpen. Het spelniveau is enorm gestegen. Fysieke (kracht)training werpt vruchten af. Bovendien is de begeleiding top: trainers, fysiotherapie, arts, diëtist, etc. om de hoek en direct beschikbaar.
Inmiddels heeft Dustin een mooie internationale carrière opgebouwd. Dustin: “Een lastig, maar leerzaam traject dat de komende jaren hopelijk nog tot veel moois leidt.”
In maart 2013 volgde na twee trainingsjaren bij de talentgroep de internationale vuurdoop bij het para tafeltennistoernooi in het Hongaarse Eger (foto: internationaal debuut in Eger). Op basis van zijn handicap hadden de nationale deskundigen (arts en tafeltennisspecialist) Dustin ingedeeld in categorie L(opers)6. Dustin: “Die classificatie is een serieuze aangelegenheid, waarbij vormen van spierkracht, de coördinatie, de bewegingssnelheid en het effect van dat allemaal bij elkaar voor het tafeltennis, bepalend zijn.” De internationale classificatiecommissie bepaalde echter dat Dustin uit moest komen in de klasse L8. Daardoor kwam hij tegen veel te sterke, op basis van handicap, betere tegenstanders. Inmiddels is zijn classificatie ook op internationaal niveau bijgesteld naar klasse 7. Dustin: “Twee jaar geleden is een her classificatie voor klasse 6 aangevraagd en afgewezen. Ik beweeg nog te goed en blijf in L7. Paratafeltennis wordt professioneler. De eisen zijn aangescherpt. Ik zou in de L6 klasse beter tot mijn recht komen. Maar het is niet anders. In L6 is de top minder breed. In L7 is de subtop sterker. Zou ik in de toekomst nog eens in L6 terecht komen, dan wil dat niet zeggen dat ik veel meer ga winnen. Ook L6 is lastig.”
In 2014 nam Dustin deel aan drie buitenlandse toernooien. In het Hongaarse Eger wist Dustin in het voorjaar wedstrijden niet winnend af te sluiten, maar wel enkele games te pakken. Ook in het Franse Hyères speelde Dustin later in het jaar beter om uiteindelijk in oktober in Nice bij 28 graden Celsius zijn eerste internationale winstpartij te pakken tegen een Koreaan waarvan de naam inmiddels uit het brein verdwenen is (redactie: De vaste volgers van Dustin weten inmiddels dat de namen van veel Aziatische spelers vaak al niet te lezen, laat staan, te onthouden zijn (J) ).
In 2015 kwamen de volgende winstpartijen binnen. Er volgden toernooien in Hongarije, Duitsland en België. In het Duitse Bayreuth was de eerste introductie met de echte wereldtop. Geen winst. Maar in België volgde de eerste medaille in het dubbelspel met Jaap Meiland. Dustin: “Jaap was een goede sportvriend, maar jammer genoeg speelt deze –inmiddels- huisvader geen internationale paratoernooien meer.”
In 2016 volgt de eerste enkelspelmedaille. Brons bij een Juniorentoernooi. Dustin: “Een mooie ervaring!” Een ander mooi toernooi dat jaar vond plaats in Las Vegas. Dustin: “Het feit alleen al om naar deze grote stad te reizen, was al een belevenis op zich. En dat vlak na een kaakoperatie.”
Ook in 2017 werden prijzen binnen gehaald. In België samen met Jaap Meiland en Hans Speek zilver in het teamtoernooi. Het was Jaaps afscheidstoernooi. Een horrorreis werd de trip naar het toernooi in het
Amerikaanse Las Vegas. Dustin: "Door de weersomstandigheden ging er van alles fout, waardoor we te laat in Las Vegas arriveerden. Gelukkig was de toernooiorganisatie bereid het schema om te gooien waardoor we toch nog aan het toernooi kon deelnemen. Dat was met name voor de Nederlandse toppers belangrijk, omdat zij met dit toernooi nog de NOC*NSF A-status wilden behalen voor 2018. Dat is gelukkig gelukt.”
Dustin vervolgt: “En ik behaalde samen met Jean Paul Montanus (WR 4) zilver in het teamtoernooi. We verloren de finale van een sterke Thais/Japanse combinatie (foto: Dustin en Jean Paul behalen zilver in teamtoernooi).
2018 is het doorbraakjaar. Dustin kwam in maart bij een open toernooi in Italië door de poule en sneuvelde pas in de kwartfinale tegen de nummer 2 van de wereld. Nadat het in Barcelona (juni) weer wat minder ging, viel in november tijdens het toernooi in het Spaanse Almeria alles op zijn plek. Ondanks een slechte
voorbereidingsperiode. Dustin: “Ik overleefde de poulewedstrijden (Poolse, Nigeriaanse en Japanse tegenstanders), de kwartfinale tegen een linkshandige, sterk serverende Zweed, won met 3-2 een enerverende op en neer gaande halve finalewedstrijd van een Zwitser waar ik nog eerder dik van verloren had, om in de finale van een Pool te verliezen. Het feit dat ik in de finale stond, was fysiek en mentaal uitdagend. Toen ik me echt realiseerde dat ik in de finale stond, was de wedstrijd voorbij: 0-3.“ Daarna volgt er nog brons bij het teamtoernooi samen met de Belg Ben Despineux. Dustin: “Wat in dit toernooi vooral opviel was de Nederlandse teamgeest. We waren een hecht team en moedigden elkaar in de kleine speelzaal duidelijk hoorbaar aan zodra dit met ons eigen speelschema mogelijk was. Dat gaf veel steun en het toernooi een extra glans.” Het toernooi in december (Thailand) verliep slecht in het enkelspel. In het L8 (!) teamtoernooi behaalde Dustin met de Australiër Nathan Pellissier zilver.
Op bovenstaande foto's Dustin met zijn zilveren en bronzen medaille in Almeria (Spanje), en foto's van het teamtoernooi met de Australiër Nathan Pellissier in Bangkok (Thailand).
Dit jaar 2019 hoopte Dustin de stijgende lijn van de afgelopen jaren voort te zetten. Dat gaf teveel druk, waardoor hij de deksel op de neus kreeg. Dustin: “In Polen speelde ik te wisselvallig. Ik wisselde goede met dramatische slagenwisselingen af. Ik heb vooral op mentaal vlak nog stappen te maken. Ik krijg daarvoor steun van de NTTB. Heb praatsessies met de sportpsycholoog en trainers. We kijken wedstrijdbeelden terug en analyseren deze. Het is apart jezelf tijdens een wedstrijd op beeld terug te zien. Frustrerend ook.”
In augustus gaat Dustin met de Nederlandse selectie 8 dagen op trainingskamp in Bangkok (Thailand) om aansluitend deel te nemen aan het jaarlijkse Open Toernooi aldaar. In oktober volgt dan nog de Finse Open met een kleine groep van 4/5 spelers en 1 trainer. In eigen land volgt begin november nog de Para Dutch Open in Stadskanaal. Dustin: "Een mooi toernooi waaraan een groep van 15 tot 20 Nederlandse talenten deelneemt.”
Noot: de internationale carrière komt niet zomaar tot stand. Veel trainingsarbeid en geld wordt geïnvesteerd. Een deel van de kosten voor de buitenlandse reizen wordt uit eigen zak betaald. NOC*NSF en de NTTB leggen de rest bij. Trainingsarbeid is nodig om in de klasse L7 goed mee te kunnen. Naast de buitenlandse toernooien, neemt de selectie beperkt deel aan nationale toernooien. Ze zijn daarvoor meestal te sterk en de andere spelers zien ze liever gaan, dan komen. Soms nemen Dustin en een aantal andere spelers deel aan de Nederlandse Kampioenschappen.
Nederlandse Paratafeltennis Kampioenschappen 2019 in Rotterdam.
Dustin speelt in het dubbelspel de finale met Devin Wassink.
Hoe staat het met de sportiviteit van je ouders en je zus Cheyenne?
Dustin: “Mijn zus doet aan atletiek met een voorkeur voor verspringen, hoogspringen en polsstokhoogspringen. Mijn moeder speelt op dinsdagochtend bij de 55+ groep van ttv De Sprint. Mijn vader heeft een tijdje bij Hellevoets Effect getafeltennist en vroeger veel gevoetbald. Nu doet hij niet meer aan sport.”
Wat heeft het tafeltennis jou opgeleverd?
Dustin: “Tafeltennis heeft mij geleerd mijn grenzen te verleggen. Het bracht mij zelfstandigheid, doorzettingsvermogen en omgaan met tegenslagen. In het begin best eng, omdat ik op jonge leeftijd zonder mijn ouders in Arnhem ging wonen en wekelijks op en neer moest reizen. Maar het heeft mij ook zeker een mooi leven opgeleverd. Wie kan op mijn leeftijd doen wat ik nu doe?! Ik heb een mooi leven!!!”
Wat zijn je doelstellingen?
Dustin: “Kampioen worden met mijn De Sprintteam in de 1e klasse. Internationaal steeds beter meekomen in de subtop, mijn gamekansen pakken en vaker door de poule komen. Ik hoop snel de Top 40 van de Wereldranglijst in te gaan. De Paralympics van Tokyo (2020) gaat mij niet lukken; dat gat is te groot. Maar mijn streven is wel in 2024 deel te nemen aan de Paralympics van Parijs.”
Zou Crowdfunding of andere Fondswerving iets voor je zijn? Donna Jansen (paratennis) heeft een eigen Foundation opgezet.
Dustin: “Elke euro is welkom, maar ik kan mijzelf niet zo goed verkopen in groot gezelschap. Het is voor mij lastig tegenprestaties te verrichten in de vorm van spreekbeurten en clinics. Ik ben daar niet goed in.”
Wat is voor jou de kracht van de tafeltennissport?
Dustin: “Tafeltennis is een mentaal en technisch spelletje; lastig. Je moet anticiperen op de tegenstander. Het voelt soms als schaken. Tafeltennis is snel, maar iedereen kan het als je voldoende traint. Tafeltennis is laagdrempelig. Kijk maar naar de hoeveelheid tafeltennistafels op campings.”
Wat beschouw je als je hoogtepunt op sportgebied tot nu toe?
Mijn sportieve hoogtepunt:
Dustin: “Ik ben drie keer dubbelkampioen van Nederland geworden. Een keer met Jaap Meiland, een keer met Roy vd Burg en een keer met Devin Wassink. Internationaal hoogtepunt was het toernooi in Almeria (Spanje) afgelopen november. Ik haalde daar zilver en brons.”
Wat is jouw sportieve dieptepunt?
Dustin: “De grote teleurstelling dat ik niet in klasse L6 kwam bij mijn eerste toernooi in Eger (Hongarije). Het was wel een leermoment waar ik nu anders tegen aan kijk. Het voelde toen niet fijn. Ik was zeer gemotiveerd en wilde alles winnen en zag die kans niet in de L7 klasse.”
Wat zijn de sterke punten van tafeltennisvereniging De Sprint?
Dustin: “De Sprint is een gezellige vereniging, mijn tweede thuis. De vereniging is een goede mix van jong en oud. Er zijn veel mensen met liefde voor het spelletje. Jammer dat ik door de week zover van Brielle woon. Papendal-Hellevoetsluis/Brielle is drie uur met het openbaar vervoer (enkele reis). Mag ik de auto van mijn moeder lenen, dan kan ik in vijf kwartier op Voorne Putten zijn.”
Wat zijn de sterke punten van Papendal/Arnhem?
Dustin: “De korte lijntjes. Je hebt alle deskundigen binnen handbereik: fysiotherapeut, psycholoog, dokter, krachtrainer en diëtist. Ze hebben een prima programma. Ik kan mij volledig richten op een diploma halen en tafeltennissen. Elke dag onder goede begeleiding trainen.
Wat vind je van de huidige competitieopzet in het tafeltennis?
Dustin: “Ik voel me goed in de reguliere tafeltenniscompetitie met teams van drie spelers en tien wedstrijden per avond. Een nadeel blijft wel het late tijdstip waarop doordeweekse wedstrijden zijn afgelopen. Ook de reisafstand in de afdelingstop is groot.”
Wat zijn naast je studie en tafeltennis andere interesses?
Dustin: “Veel lezen. Liefst in de Engelse taal. Fantasie, oude klassiekers en Shakespeare. Daarnaast luister ik veel muziek. Ik heb een brede interesse met een voorkeur voor Countrymuziek. Maar ik hoor bijvoorbeeld ook graag Ed Sheeran en Metallica. Ik kijk op het internet naar films en series en houd van wandelen. Ik gebruik het televisietoestel op mijn kamer om te gamen.”
Naar welk land of streek mogen we jou mee op vakantie nemen?
Als ik op vakantie ga, wordt het een cultuurvakantie. Beslist geen strandvakantie. Het maak mij niet uit waar naar toe (land). Ik heb twee vrienden waar ik deze interesse mee deel. Mijn favoriete stad is zonder twijfel London. Ik ben er inmiddels vier keer geweest en de stad blijft mij trekken.”
Voor welk gerecht kunnen we je wakker maken?
Dustin: “Mijn moeders gehaktballen. Heerlijk!!! Tomatenpuree, knoflook, uitje….”
Dit is een weergave van het geanimeerde gesprek met de bevlogen sportman Dustin Eier. We werden tijdens het gesprek uitstekend verzorgd door de medewerkers van de Sport op Voorne Putten sponsor Pannenkoekenhuis en Lunchroom Koek & Pan aan de Moriaanse Weg Oost 64 (op de hoek bij Moerman aan de Rijksstraatweg).