De Sporter van het jaar 2019 in de gemeente Nissewaard, de 22 jarige Larissa van Krevel, heeft door een schouderblessure dit voorjaar na veelvuldig overleg met coach Garmt Zijlstra, bondsvertegenwoordiger Pascal Bakker, familie en vrienden het lastige, maar moedige besluit genomen de judosport vaarwel te zeggen. Larissa komt op adem. 

Redacteur Jack Holten ging poolshoogte nemen en had haar uitgebreid aan de telefoon.

Larissa van Krevel werd op 11 november 1997 in Rotterdam geboren. Ze verhuisde met vader Patrick, moeder Laila (beiden een honk- en softbalverleden), zus Naomi en broer Joshua (ook actief in de judosport) naar Spijkenisse.

Na de basisschoolperiode (obs De Piramide) ging Larissa naar OSG De Ring van Putten om vervolgens 1 jaar te studeren aan de Pabo Inholland in Rotterdam. Larissa stapte over naar de HAN University (Arnhem/Nijmegen) om ook daar maar een jaar te blijven. Ze besloot over te stappen op het Rijn IJssel College in Arnhem om naast topjudo een allround kappersopleiding te volgen. Dat komt haar nu goed van pas. Want nu ze gestopt is met judo kan ze deze parttime opleiding combineren met werken in een kapperssalon in Oosterbeek. 

Tijdens de eerste ronde van het Nederlands Kampioenschap Senioren in 2016 ging Larissa’s schouder uit de kom. Een zeer pijnlijk gebeuren. De schouder werd weer in de kom gezet en Larissa speelde het toernooi door en won de bronzen medaille. Na het toernooi volgde een rustperiode van twee weken. Larissa pakte de trainingen weer op, maar werd geconfronteerd met het feit dat elke week de schouder wel een keer uit de kom schoot. Ze verbeet de pijn en trainde door. 

Door de successen werd Larissa uitgenodigd voor deelname aan het Papendalprogramma van de judobond. Ze onderging een keuring en werd geadviseerd een MRI te laten maken in het ziekenhuis. Dat geschiedde en daarbij bleek dat de schouder voor 75% was afgescheurd. Toch nog deelgenomen aan het Europees Kampioenschap (1^e) voordat er een ziekenhuisopname volgde voor een schouderoperatie. Het labrum (labrum glenoidale, een ring van kraakbeen die rondom de onderkant van het schoudergewricht ligt) werd met 6 botankers vastgezet. Een revalidatieperiode van zes maanden zou volgen. Echter, het werden er maar liefst achttien. Oeps. Met in het begin zoveel pijn dat Larissa spijt van de operatie had. Gelukkig werd dat later beter.

In 2019 verscheen Larissa weer op de judomat. In een half seizoen nam ze deel aan zes wedstrijden. Ze was nog steeds niet pijnvrij, ging terug naar de orthopeed en kreeg de mededeling dat een nieuwe operatie noodzakelijk was. Met weer een half jaar revalideren in het vooruitzicht. En…. garantie op volledig herstel was er niet.

Dit bracht Larissa ernstig aan het twijfelen en na veelvuldig overleg heeft ze nu de knoop doorgehakt om met de mooie, succesvolle judocarrière te stoppen en zich voorlopig te richten op de kappersopleiding in combinatie met het kappersvak.

Het zal niemand verbazen dat dit besluit veel verdriet heeft gedaan. Larissa was nog niet klaar. Een mooie carrière lag zonder deze blessure in het verschiet. Zelf stond ze achter haar beslissing om geen tweede operatietraject in te gaan en de judosport vaarwel te zeggen. Wat in het begin lastig was, was het feit dat anderen die keuze niet begrepen. Inmiddels is dat na veel gesprekken wel zo. Er is begrip voor het besluit ontstaan. En dat geeft veel meer rust in het hoofd.  

Inmiddels is Larissa naarstig op zoek naar een geschikte woning in de omgeving Arnhem. Ze moet Papendal zo snel mogelijk verlaten omdat ze geen deel meer uitmaakt van het Trainings Judoprogramma. Alle aandacht gaat daarnaast uit naar de kappersopleiding in combinatie met het werk als kapper in een salon in Oosterbeek. Tot op heden kan het vak goed uitgeoefend worden, al speelt de schouder soms wel even op als ze niet goed op de houding let. 

Met een dubbel gevoel kijkt Larissa terug op haar 15 jarige judocarrière. Enerzijds met grote trots op datgeen ze allemaal bereikt heeft, anderzijds met een gevoel van ontevredenheid omdat ze niet bereikt heeft wat er in zat. En de Olympische droom, o.a. uitgesproken bij het interview bij Radio Sport op Voorne Putten, werd geen werkelijkheid. Lang heeft Larissa het judo vermeden. Laatst ging ze dan eindelijk eens naar de judotraining van haar jongere, eveneens talentvolle zus Naomi op Papendal kijken. Het zal niemand verbazen dat Larissa toen wel een traantje gepinkt heeft.