De manier waarop onze gast van deze maand de interview locatie binnen loopt, typeert hem enorm. Een bijzondere verschijning loopt er naar binnen bij De Smaeck van Hellevoet in Hellevoetsluis! Een gezonde, kenmerkende blos op de wangen en een stralende lach op zijn gezicht. De trainingsbroek nog aan en het Ellesse shirt om de schouders al ware het of de 27 jarige jongeman net uit zijn gymzaal was komen fietsen (dit was overigens ook zo). De Docent Lichamelijke Opvoeding aan de Geeling School in Oostvoorne, (waarover later meer) was bang niet op tijd te kunnen zijn, maar maakte op tijd zijn entree. Gewapend met een aantal sportattributen en een opleidingsboek, was uw redacteur klaar voor een bijzondere les van een bijzondere man: Leroy de Visser.

De oorspronkelijk in Dirksland, maar in Hellevoetsluis opgegroeide Leroy gaat er maar eens goed voor zitten. Als fervent volger van SportopVoornePutten ziet hij meteen dat ie in de minderheid is, omdat er op deze dag maar liefst twee redacteuren zijn afgereisd naar Hellevoetsluis. Marcel van den Nieuwendijk kent hij al, maar aan Jack Holten moet hij nog even voorgesteld worden. Geen probleem voor Leroy omdat hij als docent en trainer wel gewend is om met én voor meerdere vreemde personen te praten. Eenmaal zittend aan de kop van de tafel, een plaats waar hij eigenlijk behoort, vuurt hij vragen op ons af, alsof hij de nieuwe redacteur van SOVP is. Een welkome verandering in ons werk en het geeft ons ruim de tijd voor de heerlijke koffie, maar na een prettig gesprek en de enorme blijk van betrokkenheid, keren de rollen om en keert Jack Holten, na het schieten van een aantal mooie foto’s huiswaarts. Leroy en Marcel achterlatend. Deze twee hebben in 2018 al eens afgesproken om met elkaar in gesprek te gaan. Een ruim ervaringsrijk jaar later gaat het vandaag alsnog gebeuren.

Leroy vertelt dat hij in Nieuwenhoorn heeft gewoond en om precies te zijn tegenover het voetbalveld. Het lijkt wel alsof dat mij gevormd heeft. Ook al woonde ik er maar in de eerste vijf jaar van mijn leven, het sprak me enorm aan en ik wilde voor zover dat mogelijk was buiten spelen. Op mijn 5^de ben ik verhuisd naar Hellevoetsluis, naar de wijk Nieuw Hellevoet. Ik weet dit nog zo goed omdat ik 5 jaar was toen mijn (enige) zusje werd geboren en zei is dus vijf jaar jonger, vandaar.

Gelukkig was er ook hier een enorm speelveld voor de jeugd en kon ik voor én na mijn basisschooltijd op CBS de Brug naar hartenlust buiten spelen en dit deed ik dan ook met liefde. Het is niet dat mijn ouders perse stimuleerden om dit te doen, maar ik deed dit meer vanzelf. Natuurlijk waren er net als nu ook computerspelletjes en leuke tv programma’s maar ik koos voor het buiten zijn. Ik moet zeggen dat mijn vader en moeder (sorry pa en ma) niet echt sportief waren, maar mijn zus en ik kozen toch wel voor sportieve activiteiten. Ook kochten mijn ouders een seizoenkaart voor Feyenoord en zo ging ik een aantal jaren met mijn moeder naar De Kuip. Mijn eigen voetbalgenen liggen toch wel bij VV Nieuwenhoorn op veld 4. Dit veld zal ik nooit vergeten. Ik stond in de spits bij C4 en je kon mij wel de luie spits noemen. Ik scoorde veel en vond dit geweldig maar om nu echt die ballen op te gaan halen was me teveel. Ook speelden we slagbal op het eerder benoemde veld bij ons thuis en de eerlijkheid gebied te zeggen dat mijn ouders hier zeker wel aan meededen. Ook lieten ze ons veel klimmen en ravotten en hielden ze met een knipoog alles in de gaten. Mijn zus schopte het tot Miss Majorette bij Sempre Crescendo.

Bewegen voor kinderen is zo ontzettend belangrijk! Ik kan het niet genoeg benadrukken, vervolgt Leroy. Op de leeftijd waarover we net spraken is dat natuurlijk voor het kind nog niet duidelijk en was er in mijn tijd voor de ouders misschien minder over bekend dan nu, maar tijdens mijn vervolgopleiding en na verdieping in de materie, besef je dit steeds meer en probeer je dit te stimuleren. Wij zelf zijn vrij opgevoed. We mochten en konden heel veel, maar het was wel duidelijk. Omdat ik nu op het punt sta zelf te gaan verhuizen ( Leroy gaat samenwonen, DR) en dus het ouderlijk huis verlaat, kijk ik toevallig, veel terug op hoe het vroeger was. Ik was in de gelukkige omstandigheid dat ik een hele goede, stevige basis had om op te groeien. Mijn ouders stonden altijd voor mij klaar. Of ik het nu ergens moeilijk mee had en ze iets wilde vragen, hulp bij mijn studie of financieel iets nodig had, altijd kon ik op ze rekenen. Ik moet je eerlijk zeggen Marcel, dat ik het later ook zo hoop te mogen doen. Ja, ik wil altijd voor mijn kinderen klaar staan. Een betrouwbare basis voor ze zijn en ze dus de steun in de rug bieden waar nodig. Op de vraag of hij zijn eventuele kinderen op dezelfde manier op wil voeden als dat hij is opgevoed antwoordt hij, dat hij dat nog niet precies weet. We zijn best wel beschermend voor onze jeugd, kinderen kunnen meer dan we denken en ouders mogen best wel wat los laten en de kinderen de grenzen op laten zoeken. Het vraagt vaak andere vaardigheden. Ik persoonlijk ben er voorstander van om handvatten c.q. richtlijnen te laten geven en dan de kinderen op latere leeftijd zelf regulerend te laten zijn. Onze rol als ouders zou dan meer adviserend en begeleidend moeten zijn. In de trant van, je mag het zo doen, maar eigenlijk ligt het bij jezelf. Je merkt dan zelf hoe het uiteindelijk gaat en laat het resultaat beslissend zijn of je het zo nog een keer wil doen. Uiteraard vind ik dat ze zichzelf wel altijd zullen moeten gedragen en geen normen overschrijden. Zei ik nu zojuist dat ik nog niet precies wist hoe ik ze op wilde voeden? Hahahahha. Het klinkt natuurlijk allemaal vrij zwaar, maar omdat ik als zo lang met pedagogie en de opvoeding, opleiding bezig ben, zal ik er waarschijnlijk ook wel veel meer over nadenken dan de misschien wel gemiddelde ouder, het is mij met de paplepel ingegoten zullen we maar zeggen. Of ik zelf kinderen wil? Die vraag kan ik bevestigend beantwoorden.

Na de basisschool koos Leroy, misschien wel verrassend voor het Penta college CSG Bahûrim in Brielle. Verrassend, omdat er met het Helinium en het Jacob van Liesveldt in Hellevoetsluis, toch twee gerenommeerde middelbare scholen in zijn woonplaats waren. Ik moet je zeggen dat de keus voor mij heel logisch was. Je zult het misschien nu niet meer meteen zeggen, maar ik had best veel moeite met een bepaalde hectiek op die twee scholen en ik wist dat ik in Brielle in situaties kwam die in mijn hoofd misschien minder chaotisch waren. Marcel geeft aan dat hij dit inderdaad niet herkent en Leroy kent als iemand die in alle situaties juist kalm blijft en overzicht houdt. Dat is ook zo, maar dat heb ik zeker moeten leren. Ik heb hier geen specifieke training voor gevolgd, maar heb, zeker heel bewust, de stap genomen om het mezelf aan te leren. Ook heb ik het eerlijk gezegd bespreekbaar gemaakt en heb hier met de juiste mensen aan gewerkt, waardoor ik hier nu geen last meer van heb. Als ik het zo mag noemen. De dingen die me enorm zijn bijgebleven van de school in Brielle is dus het overzichtelijke maar ook het feit dat we een Sector Werkstuk moesten schrijven. Het thema ging over hetgeen je later wilde doen en uiteraard moest dit bij mij iets met sport te maken hebben. Ik heb toen een werkstuk over Sportblessures in het voetbal gemaakt en had me grondig verdiept. Ik heb de KNVB zelfs aangeschreven en die werkte hier wonderwel aan mee. De leraar was zo onder de indruk, dat hij me aangeraden heeft, iets met sport te gaan doen en we weten hoe dit is afgelopen 😉 Wat me ook is bijgebleven, is de excursie naar Parijs, een echte wereldstad. Ik weet nog precies wat we daar allemaal gedaan hebben en dat ik dat nog weet, zegt iets. Verder kan ik me conciërge Frits van Duijvenbode nog goed herinneren. Ik was best een boef in die tijd en ja, ook ik, haalde wel eens kattenkwaad uit. Er was toen iets gebeurd, heb een heel selectief geheugen hahahaha, en hij sprak me streng, doch rechtvaardig aan. Ik stond te vechten, of misschien waren ze er wel, tegen de tranen in mijn ogen, maar het respect naar hem was wel degelijk aanwezig. Vanaf dat moment zijn we altijd prima met elkaar omgegaan en vind ik het gewoon een mooie vent. We spraken vaak over karper vissen en communiceerden goed met elkaar. 

Als Leroy zelf aan het woord is, is het mooi om naar hem te luisteren, andersom is hij aandachtig en geconcentreerd toehoorder.

Onder het genot van al weer een tweede of derde bakje cappuccino, verzorgd door uitstekende gastvrouw Astrid, vertelt Leroy over zijn vervolgopleiding. Ik ben in 2014 op de HALO gestart. De Opleiding voor  Leraar Lichamelijke Opvoeding in Den Haag. Vanuit mijn passie voor kinderen en opvoeding, wilde ik iets met deze opleiding doen. Van de mavo ging ik dus naar de opleiding Sport en Bewegen. Ik wist wel dat je, als je in de toekomst iets in de sport zou willen doen, je het ook echt zelf moest doen. De middelbare opleiding was in de basis prima, maar ik dacht dit kan niet alles zijn. Ik wil altijd die verdieping hebben en weten waarom iets is zoals het is. Ik ben allergisch voor de woorden, het is nou eenmaal zo en ga dus op zoek naar de achterliggende zaken in een verhaal. Ik realiseerde me, dat als ik die verdieping wilde, ik hoger opgeleid moest zijn, vandaar dat ik voor de HALO koos. Ik heb hier geen seconde spijt van gehad. Verder heb ik het idee dat ik mijn leerlingen en mijn voetbalspelers nu kan helpen met de vragen die ze stellen en de reden kan geven waarom ik iets van ze verlang of doe. Hierdoor krijg ik zonder arrogant te zijn, het idee, dat ik ergens goed in ben. De leerlingen, spelers moeten het idee hebben dat ik zelfvertrouwen uitstraal, dat ook ergens op gebaseerd is. Als ik ze het idee erachter kan leren, pakken ze ook dingen op en kunnen ze dit tot uiting brengen. Ik zie het in combinatie met een kind dat veranderend gedrag vertoont, of mee gaat doen of spelers die betrokkenheid tonen en bijvoorbeeld vragen gaan stellen. Bij resultaat, kunnen we dit met elkaar vieren. Als ze later zeggen dat ik ze altijd maar dit of dat liet doen en ze hier wel beter van zijn geworden, hoop ik dat ze op een positieve manier aan mij terug denken, net als mijn voorbeeld van Frits van Duijvenbode hahahhahaha.

Ik ben nu zo’n twee jaar afgestudeerd en heb er één jaar langer over gedaan dan de bedoeling was. De HALO heeft me heel veel gebracht op gebied van kennis en sociale vaardigheden, het omgaan met kinderen, de pedagogiek, het doorzettingsvermogen en de discipline. Ik was vaak van 06.00 uur tot 19.00 uur onderweg, om vervolgens toch weer op het trainingsveld te staan. Het is een prachtig kenniscentrum, waar ik kritisch op zoek ben gegaan naar de verdieping. In mijn vierde jaar kreeg ik een baan aangeboden. Ik heb toen werk en studie gecombineerd. De mensen die toen geloof in mij hadden, hebben me heel goed begeleid en zo kreeg na het afstuderen meteen een vaste baan aangeboden.

De Gelinckschool in Oostvoorne is een Cluster 4 school waar leerlingen verblijven met bepaalde gedrag problematiek. Nadat Marcel bij voorbaat zijn respect heeft uitgesproken, vervolgt Leroy… ik voel mezelf heel erg betrokken en de mensen die hier nog langer werken dan ik zijn betrokken op een manier waar ik ontzettend veel waardering voor heb. Ik sta in de gymzaal en doe mijn ding, de overige collega’s zijn alle overige uren betrokken bij het lesgeven. Ik werk full time waarvan zo’n 30 uur in de gymzaal en de overige 10 uur ben ik met de lessen bezig. Leroy heeft de ideale indeling van een gymzaal wel degelijk in zijn hoofd zitten, maar realiseert dat dit niet altijd te bewerkstelligen is. Ik kan het niet altijd zo inrichten, maar ik probeer het wel na te bootsen. De juiste indeling, lokt basisvaardigheden uit en als jouw omgeving stimuleert om te bewegen, beweeg je vanzelf misschien ook. Ook hebben we de zaal aangepast naar de misschien wat bijzondere situaties van de leerling. Zo zijn de muren en de indeling niet of minder prikkelbaar en is de lambrisering minder hard. Ik heb liever dat als er leerlingen zijn, die ontlading nodig hebben dit tegen een muur doen dan tegen bijvoorbeeld een mede leerling. De overige vakken worden ook gewoon gegeven op deze school. De basisnorm dienen ze te behalen, met als extra missie, hoe om te gaan met situaties, hoe om te gaan met begeleiding willen we de kinderen om te leren gaan met een latere nieuwe omgeving. Het begeleiden van de leerlingen naar een reguliere middelbare school is ons doel. 

De ideale indeling van een gymzaal volgens Leroy

Dan ben je ook nog eens voetbaltrainer?

Het voetbal heeft me en laat me nooit meer los. Wat een fascinerend spel! Nadat ik nog bij de senioren van VV Nieuwenhoorn op de zondag heb gevoetbald, vond ik mijn studie en werk belangrijker. Natuurlijk wilde ik ook geen blessures oplopen. Omdat ik zeer geïnteresseerd bleef, ben ik eerst trainer geworden bij VV Rockanje. Ik ben begonnen met het meidenelftal D7M. Dit was heel leuk om te doen. Ik vind het voor de doelgroep meiden, super leuk om te spelen. Je kunt gewoon lekker voetballen. Vervolgens heb ik de jongens C4 begeleid en toen er bij de VV Rockanje een vacature kwam voor de A, ben ik ingestapt.  Arjan Vuik, (nu VV Spijkenisse, DR) was hoofdtrainer en ik mocht het tweede doen. Of ik succesvol was? Dit kan je op basis van resultaat niet echt zeggen, denk ik, maar omdat er veel spelers van het toenmalige tweede nu in het eerste spelen, is er toch een mate van succes te benoemen. Ik mocht bij de VV mijn TC 3 stage opdrachten doen en deze heb ik met succes afgerond. Ik vind het erg belangrijk om dit behaald te hebben, omdat de KNVB en of verenigingen toch over het algemeen naar trainers zullen kijken die hun diploma’s hebben behaald. Afgelopen jaar heb ik mijn TC 2 ook nog eens behaald. Hier bij mag je de eerste elftallen tot en met de tweede klasse trainen. Via Arjan Vuik, ben ik bij Botlek terecht gekomen. Ik heb er meteen besproken dat ik de opleiding TC 2 graag wilde behalen en men ging meteen overstag. Vervolgens ben ik toen bij Botlek de selectie gaan trainen waarbij ik het tweede elftal zelf onder mijn hoede kreeg. Ik ben beide verenigingen ook zeer erkentelijk voor de kans die ik er kreeg en ik kom nog graag zo af en toe bij de VV Rockanje.

Wat probeer je de selectie van SC Botlek te leren en hoe is de samenwerking met Ad Reijtenbagh?

Ad is oprecht een prima kerel. Hij is enorm gemotiveerd en hij heeft echt een idee hoe hij het wil doen en hoe hij iets wil bereiken. Zijn plannen zijn doordacht en hij is er écht mee bezig. Samen met Ron Fischert doe ik het tweede elftal. Het lijkt een herhaling van zetten maar ook hier leer ik de spelers om zich vanuit zichzelf aan te passen aan nieuwe situatie. We trainen op tactisch vermogen en zijn motorisch bezig, maar ook hoe gaan we met elkaar om in een team. Ad, Ron en ik werken hierin echt samen. Vaak hebben we een pittige discussie en zijn we het ook niet altijd eens maar proberen we er wel uit te komen met elkaar. Ad is verder erg betrokken en laat mij volledig mijn gang gaan voor wat betreft het tweede. Verder vraagt hij regelmatig hoe het gaat en is hij degene die de lijnen uitzet. Als je vraagt en dat vroeg ik ook, hoe hij echt met zijn ploeg wil spelen, antwoordt Leroy; Ik probeer uit te gaan van de kwaliteiten van mijn ploeg. Hoe raar het ook klinkt, over het algemeen in de comfortzone van deze gasten spelen. Zie ik in een wedstrijd dat er gaten vallen op het middenveld, wil ik daar wel induiken. Natuurlijk kijk ik naar de tegenstander en pas waar nodig aan. Ik luister graag naar spelers en hoop dat ze de inschatting kunnen maken in het veld om waar we aan kunnen vallen dit te doen zodat ze om het maar clichématig te kunnen noemen, dat ze het spel kunnen lezen. Verder wil ik ze als team de keuze laten maken of ze op willen bouwen en of bijvoorbeeld na een achterstand met een Plan B willen komen en dan de lange bal naar voren willen hanteren. Ook bij Sc Botlek zijn er weer spelers vanuit het tweede doorgestroomd, ik wil dit combineren met nog meer resultaat. Alhoewel resultaat altijd op een andere manier geïnterpreteerd wordt.  In de ideale situatie, zou ik altijd vooruit voetballen. Door middel van positiewisselingen, passen, dribbelen, looplijnen en creativiteit de kwaliteiten echt benutten. SC Botlek 2 speelt in de reserve derde klasse. Het team mag zeker nog groeien en Leroy doelt dan misschien wel enigszins op het mentale aspect. Als we bij SSS in Klaaswaal met een gelijkspel goed weg komen, kan ik de zaken wel relativeren en laten bezinken, maar wat ik graag van mijn spelers wil zien is dat ze niet blij zijn met het gelijke spel en een volgende keer nog meer de drie punten najagen. 

Leroy de gepassioneerde trainer van SC Botlek 2

Sport is zeer belangrijk in onze maatschappij en ik heb het idee dat jij hier ook heel erg in betrokken wordt, bijvoorbeeld door Stichting PUSH? Hoe weet jij dit allemaal Marcel, ik ben verbaasd? PUSH benaderd mij inderdaad wel eens en ik onderhoud contact met hen. Ze zijn zo goed bezig met alle activiteiten en helpt ons op school ook met de Koningsspelen en aanpassingen bij sporten, als het nodig is. Sport is mega belangrijk en ik preek voor eigen parochie. Sport brengt Sociale contacten en triggert de hersenen. Het verstevigt je competenties en geeft blijdschap. De politiek vind het belangrijk, maar als dat echt zo is zie ik graag dat we vier keer per week gym kunnen geven. Verder heb ik een maatschappelijke bijdrage geleverd door afgelopen september de Ride For The Roses te fietsen. Ik heb €550.00 euro opgehaald voor het KWF Kankerfonds door te doen wat ik het liefst doe, fietsen. Ik zelf heb nog geen dierbaren verloren aan deze verschrikkelijke ziekte, maar zie mensen worstelen in mijn omgeving en wil mijn bijdrage leveren.

Inmiddels stroomt het sfeervolle restaurant al aardig vol en vraag ik de gasten of men last heeft van ons gesprek. Nadat dit in alle toonaarden werd ontkend, moeten we het toch echt even over het enthousiasme, de passie en de inspiratie van Leroy hebben, want waar haalt hij deze vandaan?   

Ik haal heel erg veel inspiratie uit diverse biografieën, documentaires en personen uit de sportwereld. Ik vind Toon Gerbrands een hele bijzonder man en ook de bijscholingen van Foppe de Haan zijn mega inspirerend. Verder ben ik onder de indruk en volg ik naast José Mourinho, Louis van Gaal ook al een erg lange tijd. Dit zijn beide van oorsprong ook docenten in de lichamelijke opvoeding en ik heb erg veel respect voor de resultaten die zij hebben bereikt en de prijzen die ze hebben gepakt. De incidenten in het afwijkende gedrag keur ik dan weer niet goed, maar ik vind het wel fascinerend. Vanuit de door mij gewenste verdieping ben ik de laatste jaren heel erg bezig met het Athletic Skills Model. Ik ben hier lyrisch over en kan er wel uren over vertellen. Het wetenschappelijk model betreft een andere manier van denken over bewegen en het opent je ogen. Het interview zover is verhalend verteld, om een inzicht te krijgen in het leven van Leroy. Wat op dit moment in het gesprek gebeurt, is onverwacht en daardoor ontzettend leuk. De leraar in Leroy kan het niet laten en geeft vanuit het aangeleerde model, bijles. De meegenomen attributen worden ter hande genomen en uw interviewer mag zeggen waar hij hierbij aan denkt. Ik benoem luidsprekers voor in de auto, magneten, ramenwissers en ice board rackets. Leroy geeft aan dat het speciaal materiaal voor keeperstraining betreft waarbij het de bedoeling is, dat de keeper de bijbehorende pluizenbal wegslaat wanneer deze links en rechts naar hem of haar aangegooid worst. Ook vanavond gaat hij deze tijdens de training gebruiken. De keepers keken hem in het begin raar aan maar beseffen dat de reflex hier zeker van verbeterd. Hij start de training straks met een partijtje stoeien, want duels in de lucht verliezen is in principe een balansverstoring en in een partij stoeien hoop ik dit te perfectioneren. Een bekende trainer die hier onder andere mee werkt is Mitchell van der Gaag, die populair is en was bij Excelsior en nu bij Ajax werkt. Deze wetenschap heeft zich bij hem al bewezen en heeft vaak effect op de lange termijn. Niet iedere trainer krijgt helaas de tijd om dit te implementeren, maar het werkt wel. De spelers zijn ook nog wat huiverig, maar ze beginnen er steeds vaker in te geloven, vooral als ze resultaten zien.

Ik ga dit model dus ook zeker nog verder toepassen. Verder wil ik in de toekomst nog een Master in Sport en Beweging halen en het heel fijn hebben met mijn vriendin Pascalle. Verder ga ik graag wielrennen, mountainbiken en op pad met mijn vriendin. Ook wil ik nog graag buitenlandse voetbalwedstrijden bezoeken. Na meerdere Duitse en de Engelse Topper tussen Arsenal en Chelsea gezien te hebben, ga ik binnenkort naar Celtic- Aberdeen. Ik werk hier hard voor, volgens Pascalle misschien wel iets te veel, maar we zien het harde werken als een juiste investering op deze leeftijd om er later in ieder geval samen van te kunnen genieten. Voor ieder ander wens ik hetzelfde toe, ga lekker zelf bewegen, trek er op uit en geniet, want bewegen is een oplossing voor vele zaken in het leven. Wees mobiel, want dit levert ook welvaart op, ga iets doen wat je moeilijk vind en stap uit je comfortzone.

Met deze wijze woorden bedanken wij Leroy voor het gesprek en De Smaeck van Hellevoet voor de gastvrije ontvangst.

In november begint het Wild Seizoen en komt dit uitstekende restaurant met een nieuwe kaart.