Shaquille Warren: "Ik wil mijn dromen in privé en in de sport waarmaken!"

Zelden heeft een interview zo aan het verwachtingspatroon voldaan, als dat met hockeyster Shaquille Warren op vrijdag 21 september 2018. Spontaan, slim en zelfverzekerd, open en  mentaal enorm sterk. Over haar passie: hockey, de overwinningen en teleurstellingen hierin en de parallellen in haar privé en sportleven. We spraken Shaquille in Restaurant de Smaeck van Hellevoet, supporter van SportopVoornePutten.

 

 

 

Waar ben je geboren, getogen en opgevoed?

Ik ben geboren in Spijkenisse en min of meer opgevoed in Hellevoetsluis en Brielle. We wonen sinds mijn zevende in Brielle, maar daarvoor in Hellevoetsluis.  Mijn ouders hebben een bewuste keus gemaakt om i.v.m. het bedrijf en de privacy naar Brielle te verhuizen en we wonen daar nu nog steeds. Ik zat in Hellevoetsluis op de basisschool en later ook op de middelbare school. Vandaar dat we ook niet al te ver weg wilden wonen. Brielle is wat dat betreft goed te doen.

 

Waar ging je naar Basisschool?

Ik ging naar de Kring in den Bonsen Hoek . Hier heb ik zelfs een schat van een vriendin aan over gehouden, Nikki de Hoog. Ik mag gerust zeggen dat we nu nog dikke vriendinnen zijn en nu gelukkig nog heel veel contact hebben.

 

Waar ging je naar de Middelbare school?

Ik ging naar het Jacob van Liesveldt in Hellevoetsluis.  Ik deed eerst mavo en heb toen havo gedaan. Wat ik ook doe in mijn leven, ik hecht me snel aan zaken en wil nooit ergens weg. Dit blijkt iedere keer weer. Ik had mijn mavo diploma behaald en ondanks dat het veel te moeilijk leek maar omdat ik graag op het “Jacob” wilde blijven en toen al wist dat ik de HALO wilde gaan doen, ( Leraren opleiding voor Lichamelijke Opvoeding), besloot ik mijn havo diploma te gaan halen.  Normaal gesproken is het zo, dat veel leerlingen die iets met sport willen doen kiezen voor het CIOS. Dit was in Goes. Ik was toen 15 jaar, wilde niet teveel reizen en natuurlijk niet teveel van huis zijn. Dit leek dus niets voor mij. Mijn toenmalige gymlerares, Nathaly de Man, wees mij op de HALO. Dit leek mij wel wat en Nathaly en ik hadden een mooie klik. Mijn doelstelling was dus HALO en we deden samen oefeningen hiervoor en ze gaf me diverse tips. Ik haalde met hangen en wurgen een 5.5 gemiddeld op mijn examen, maar mijn doel was bereikt en ik moet zeggen dat ik nu de tijd van m’n leven heb op de HALO. Wat ontzettend leuk is om te vermelden, is dat ik nog steeds als begeleider meega, als de meiden van het Jacob van Liesveldt op wintersport gaan. Ik vind dit een eer om te kunnen doen.

 

                  "Ik probeer de techniek van tegenwoordig juist te gebruiken"

 

Ik durf het bijna niet te vragen aan een 21-jarige, maar hoe was je jeugd?

Ik had een heel onbezorgde jeugd. Ik was en ben bijna altijd buiten. Was bijna altijd bezig met het spelen van een sport of ik was met de paarden bezig. Ondanks het eigen bedrijf, was mijn moeder, toen ik echt klein was, heel vaak bij mij. Mijn vriendinnetjes mochten altijd komen en bij me blijven spelen en slapen, zeker als ze “helemaal” uit Hellevoetsluis kwamen. 

 

De huidige generatie zien we niet veel meer buiten?

Nee helaas niet. Vanuit mijn leraren opleiding zien we dit helaas steeds meer. De jeugd van tegenwoordig, Shaquille lacht, speelt steeds meer op de telefoon en of tablet. Ook spelen ze natuurlijk meer achter de computer of op de televisie. Ik probeer de mogelijkheden die er met de huidige techniek zijn steeds meer te gebruiken in het lesgeven en in de opvoeding.  Ik werk sinds kort op de Godfried Richter school in Rozenburg en geef hier o.a. gymles. Er zijn bijvoorbeeld programma’s waar je de QR code kan laten scannen en dat de leerlingen dan de dansjes na moeten doen, dit motiveert en gebruik ik zoveel mogelijk in mijn gymlessen. Ik denk toch dat dit de toekomst is.

 

Heb je het gevoel dat je gepusht bent door je ouders de dingen te gaan doen, die je nu doet?  

Nee helemaal niet,  zegt Shaquille volmondig , integendeel. Ik mocht al mijn keuzes zelf maken. Heb het naar je zin en leg jezelf geen druk en spanning op, was het motto van mijn ouders. Ik leg mezelf juist wel druk op en ze zeggen dat dat alles met plezier en zin begint, de resultaten komen dan vanzelf. Ik heb me juist altijd gesteund gevoeld. Zo werd ik drie keer in de week heen en weer gereden om te trainen bij HC Voorne en als het nodig was, op zaterdag en zondag ook. Het kostte veel tijd maar ik heb het gevoel dat ze het altijd met veel plezier hebben gedaan.

 

Hoe ben je in ’t Hockey en dan allereerst bij HC Voorne  terecht gekomen?

 

Ik had toen een soort van  broer in Max Traa. Men dacht altijd dat wij broer en zus waren en wij gingen hier graag in mee ;-). Max speelde in de F jes en vroeg mij steeds of ik zin had om te komen kijken. Ik hield dit steeds af, maar omdat hij maar bleef zeuren stemde ik er toch mee in. Ik ben toen zelf ook in de F jes gaan spelen. Daarna kwam ik in de D3 en in de C1, B1 en A1. Ondanks dat anderen en ikzelf dachten dat dat wel het hoogste was, dat ik kon bereiken, ging ik er toch steeds meer in geloven en zag ik dat er toch meer in zat. Ik ging me meer focussen, harder trainen en toen ging het heel snel. Ik ging op jonge leeftijd in Dames 1 spelen en werd steeds fanatieker. Toen ik ook nog eens op de HALO kwam, met veel topsporters om me heen, ging ik echt inzien dat het hockey nog meer voor mij kon betekenen en ik voor het hockey. Je komt dan toch in een topsportcultuur en dit motiveert nog meer.  Na 3 jaar in dames 1 bij HC Voorne, ben ik in maart 2017 in contact gekomen met Peet Maat van Hc Schiedam 1. Ik heb toen uiteindelijk besloten om over te stappen. 

Hoe ging het daar? 

De stap was vrij hoog, je traint de ene week met Dames 1 en de andere week met Dames 2. Karlijn Petri, oud international ging de scepter zwaaien bij de selectie en in het eerste jaar zag ze het zeker zitten met me. In het voorjaar van 2017 haalde ik het eerste team.  Het werd een geweldig seizoen en we promoveerden zelfs. Het was een erg hecht team en we hadden erg veel over voor elkaar. Omdat we promoveerden, werd de club veel interessanter voor jonge talenten en goede meiden en hierdoor werd de selectie voor het nieuwe seizoen nog pittiger.

 

                      "Mijn relatie met mijn ouders is heel belangrijk"

 

Je viel helaas af? Hoe ga je om met deze teleurstelling?

Misschien wel te goed in het begin. Ik relativeer alles heel snel en dacht meteen als ik in het tweede speel, is het goed dat ik ruimte krijg. Ik heb dan meer handelingssnelheid en als ik meer acties kan maken, speel ik mezelf vast weer in de picture. Dit is natuurlijk de verkeerde mentaliteit en ik zou er natuurlijk doodziek van moeten zijn ( van binnen ben ik dat natuurlijk ook). Ik zag de meiden in een aantal wedstrijden en afgelopen week was hun teamweekend, hier had ik natuurlijk bij moeten zijn!

 

Bij HC Schiedam valt het tweede geheel onder de selectie, dus ik behoor nog wel tot de selectie. Maar ik speel met het volste vertrouwen in het tweede team. Ik begrijp niet waarom er dit jaar weer meer lukt als in het afgelopen jaar. Al moet ik in alle redelijkheid zeggen dat ik vorig seizoen rouleerde in de aanval en nu dat ik op mijn vertrouwde plaats op linksvoor speel weer mijn oude spel kan spelen. Ik sprak hier afgelopen week nog met mijn moeder over en vergelijk het een beetje met mijn schooltijd. Ik deed eerst MAVO en ging toen havo doen omdat ik volhardend was in mijn doelstellingen. Ik ben hierom ook vastberaden om het eerste weer te halen. In het laatste jaar van mijn opleiding schrijf ik grotendeels een scriptie en hoop ik mijn “Minor” te behalen in Sportpsychologie. Dit kan mij nog vaak ondersteunen in mijn doelen en hetgeen ik wil bereiken. Ik mis de meiden van het eerste enorm, maar velen van hen steunen mij heel erg in de eventuele terugkeer. Willemijn van der Velden , bijvoorbeeld, is een dame die mij motiveert en inspireert. Het feit dat ik, naast twee keer trainen per week met het tweede, ook nog een keer per week met het eerste mee mag trainen, geeft mij kracht en hoop.

 

Wat doe je extra om beter te worden?

Allereerst heb ik de coach van het tweede gevraagd extra kritisch op me te zijn en in te gaan op detail. We werken aan mijn handelingssnelheid en techniek. Met Max Doeven,  speler van heren 1 en samen met mij trainer van het G team van HC Schiedam, werk ik voor de G Training aan mijn slag en dit helpt me deze te verbeteren.

 

Ja het G Team, hoe ben je hierbij gekomen? 

In 2017 zag ik de vacature van Coach bij het G team. Ik heb eerder nagedacht om coach te worden, maar ik vind dat als je dit wil doen, het goed moet doen. Een ander team coachen en er op trainingsavonden en wedstrijddagen zijn, zag ik nog niet zitten. Omdat ik altijd al een zwak had voor  mensen met een beperking en het erg goed kan combineren met mijn eigen trainingen en wedstrijden, ben ik de uitdaging aangegaan.  Het lukt enorm goed en voor dit seizoen is er dus met Max Doeven zelfs een trainer bijgekomen. Het klinkt cliché, maar ik krijg er zoveel voor terug, mijn spelers/ speelsters zijn heel dankbaar

Hoe ging het in de oefencampagne, de voorbereiding met Dames 2?

De selectie was ietwat laat rond, hierdoor hadden we iets langer nodig om naar elkaar toe te groeien. We hebben 2 weken met de selectie getraind en er ontstaan steeds meer automatismen. Het is een team met veel verschillende individuen, maar ik ben ervan overtuigd dat we het tot een geheel kunnen smeden.  We hebben in de voorbereiding  alleen van het sterke Pollux dames 1 verloren. In de competitie zijn we inmiddels twee winstpartijen verder. We wonnen met 3-2 van Hudito en met 2-1 van Westland. Zondag spelen we een belangrijke streekderby, uit tegen HC Rotterdam.

 

Wat verwacht je van dit seizoen.

We hebben met elkaar doelen gesteld. Sommigen hebben het zelfs over een kampioenschap. Ik vind dat je dit niet zomaar moet roepen. Het verhoogt het verwachtingspatroon en zet meer druk op ons. Ik zeg dan, net als mijn ouders vroeger, het plezier staat voorop. Leg jezelf niet te veel druk op. Probeer het resultaatgerichte luchtig te houden. Vervolgens kun je  hieruit meer plezier en sfeer  creëren waardoor resultaten ontstaan. Voor mezelf, wil ik, veel acties maken, veel balcontact hebben en opvallen.

 

Wat moet je ervoor laten om op dit nivo te spelen?

Als ik heel eerlijk ben vind ik niet dat ik er iets voor moet laten. Natuurlijk zou ik wat vaker willen stappen met mijn beste vriendinnen en een drankje willen drinken. Ik let natuurlijk ook op mijn eten en slaap goed, maar dit is gewoon mijn lifestyle en hier ben ik tevreden en gelukkig mee. Op zondag na de wedstrijd vieren we, als we winnen dan, heus wel een feestje met een biertje en een Jillz. Verder geniet ik gewoon van de dingen die ik doe, dit leven hoort nu eenmaal bij mij en zou het echt niet anders willen. De mensen om me heen weten dit ook en accepteren dat.

 

Wat is je Ambitie als speler en evt. trainer?

Ik zou inderdaad ooit trainster willen worden maar echt pas als ik alles uit mijn eigen carrière heb gehaald. Tevens wil ik er voldoende tijd voor vrij kunnen maken om me er vol overgave op te storten. Naast de eerder genoemde “Minor” moet  ik dit schooljaar een scriptie schrijven. Deze  gaat over talent selectie. Door het proces dat ik heb meegemaakt lijkt het me zinvol om de scriptie hierover te schrijven. Dit gebruik ik ook in mijn toekomstvisie als Trainer/Coach.

 

Wat is je Favoriete tv programma?

Dr Deen en Moordvrouw vind ik geweldig.

 

Wat is je Favoriete muziek?

Mijn muzieksmaak is heel uitgebreid, vooral de foute meezingers tijdens (hockey) feestjes. Ik ben ook gek op Stevie Wonder.

 

Wat is je Favoriete gerecht?

Alles wat met vis te maken heeft vind ik heerlijk!

 

En tot slot je Favoriete boek en film?

Het lijkt wel of alles bij mij met sport te maken heeft, maar als film, Coach Carter en als boek Flow van Mark Lammers.

 

Sportinstituut Warren is al 30 jaar een begrip in Hellevoetsluis. Ben je al betrokken bij het bedrijf?

Het bedrijf van mijn vader staat met name voor verantwoord sporten. Ik ga en kan dus ook echt wat doen als ik in het bezit ben van mijn diploma’s.  Er zit mega veel passie in het bedrijf en dat spreekt mij enorm aan, ik doe nu dus nog niet echt iets, maar sluit niet uit, dat dit anders wordt. Afgelopen week is mijn vader met projectgroep Warren in Italië geweest. Hier heeft men o.a. een  fabriek bezocht voor onderdelen en is men op zoek geweest naar trends en vernieuwing. 

 

Inderdaad, men is ook fan van vernieuwing en innovatie?

We hebben sinds kort het zogenaamde BIO circuit. We zijn een van de eerste die het in Europa heeft staan. Het is voor iedereen geschikt. Een training in circuit vorm van een half uur waar bij je kracht en conditie traint  je krijgt een gepersonaliseerd schema dat gebaseerd is op je unieke situatie en met twee keer een half uur in de week is resultaat gegarandeerd. Ik heb het zelf uiteraard getest en de overige meningen zijn laaiend enthousiast. Het vertrouwde circuit is er  uiteraard ook nog.

 

Ze gaan ook nog spinnen voor het goede doel?

Jazeker, we steunen het Sophia Kinderziekenhuis. In februari 2019 gaan we hiervoor Spinnen Voor Sophia. Op al onze social media kanalen vind je hier meer informatie over. 

 

Wat zijn je dromen? 

Ik wil heel graag van het leven genieten en dat probeer ik heel erg. Ik denk dat uiteindelijk alles goed komt. Ik streef ernaar dat al mijn dromen, privé en in de sport uit mogen komen.  Ik wil mijn studie goed afronden en hoop dat ik iets vind dat heel dicht bij mijn hart ligt. Verder hoop ik dat ik dagelijks leuke dingen mag doen,  die goed voelen en geen verplichting zijn.

Wij wensen Shaquille zeer veel succes met het bereiken van haar dromen en bedanken haar voor dit spontane interview.